Важиб

Важиб (ғәр. واجب‎; рус. Ваджиб) — ([[Фиҡһ|ислам ҡануниәте) фиҡһтағы был термин тәғәйен дини ҡағиҙәне мотлаҡ үтәү кәрәклеген аңлата, фарыз^[1]терминының синонимы ^[2].

Хәнәфи сөнниҙәр мәҙһәбендә «важиб» һүҙе бик яҡшы мәғәнәгә эйә: был «фарыз» менән «сөннәт» араһында урынлашҡан категория. Был — мотлаҡ үтәлергә тейешле, әммә уның йөкмәткеһе Ҡөрьән һәм сөннәттә фарыз категорияһына инмәгән, асыҡ сағылмаған эш^[3]^[1].

«Важиб» төшөнсәһен хәнәфиҙәр аңлатыуынса: важибты үтәү — сауап, ә үтәмәү — гонаһ, важибты үтәү кәрәклеген инҡар итеү исламдан сығармай^[1], йәғни, көфөрлөк түгел.

Важибтың миҫалдары: ҡорбан салыу, төндә витр намаҙ уҡыу, намаҙҙа «Әл-Фатиха» сүрәһен уҡыу^[1]. Шуға ярашлы, хәнәфи мәҙһәбтә «Әл-Фатиха» сүрәһен уҡымайынса намаҙ ҡылыу мәкруһ тип һанала, ә башҡа ағымдарҙың ғалимдары фекеренсә, бындай намаҙ ҡәтғи ҡабул ителмәй (харам)^[1].

Иҫкәрмәләр

↑ ^1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 ^1,4 Али-заде, 2007
↑ Juynboll, 1991
↑ Juynboll, 1991, p. 790

Әҙәбиәт

Али-заде, А. А. Ваджиб // Исламский энциклопедический словарь. — М. : Ансар, 2007. — 400 с. — (Золотой фонд исламской мысли). — 3000 экз. — ISBN 5-98443-025-8 (рус.).
Th. W. Juynboll. Fard // The Encyclopaedia of Islam / B. Lewis, Ch. Pellat and J. Schacht (eds.). — E. J. Brill, 1991. — Т. 2.

	Был ислам тураһында тамамланмаған мәҡәлә. Һеҙ мәҡәләне төҙәтеп һәм тулыландырып проектҡа ярҙам итә алаһығыҙ.

[Али-заде—2007——-1] 1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 ^1,4 Али-заде, 2007

[Juynboll—1991——-2] Juynboll, 1991

[Juynboll—1991——790-3] Juynboll, 1991, p. 790

[1]

[2]

[3]