Википедия

Мартынов Владимир Иванович

Мартынов Владимир Иванович (20 февраль 1946 йыл) — СССР һәм Рәсәй композиторы, музыка белгесе һәм философ.

Мартынов Владимир Иванович
Рәсем
Зат ир-ат[1][2]
Гражданлыҡ  Рәсәй
 СССР
Тыуған көнө 20 февраль 1946({{padleft:1946|4|0}}-{{padleft:2|2|0}}-{{padleft:20|2|0}})[3] (78 йәш)
Тыуған урыны Мәскәү, СССР
Һөнәр төрө композитор, музыка белгесе, музыка педагогы
Эшмәкәрлек төрө музыка[4], музыковедение[d][4] һәм музыкаль белем[d][4]
Эш урыны философский факультет МГУ[d]
Уҡыу йорто П. И. Чайковский исемендәге Мәскәү дәүләт консерваторияһы[d]
Санкт-Петербург консерваторияһы
Музыка ҡоралы фортепиано һәм синтезатор[d]
Жанр Опера, Электрон музыка һәм минимализм[d]
Маҡтаулы исемдәре һәм башҡа бүләктәре
Рәсәй Федерацияһы Дәүләт премияһы
Рәсми сайт vladimir-martynov.ru
 Мартынов Владимир Иванович Викимилектә

Биографияһы үҙгәртергә

Мартынов Владимир Иванович 1946 йылдың 20 февралендә музыка белгесе Иван Иванович Мартынов һәм музыка уҡытыусыһы Елена Яковлевна Гембицкая ғаиләһендә тыуа.

1970 йылда Мәскәү консерваторияһын тамамлай (Н. Сидельниковтың композиция класы). 1973 йылда Мәскәү эксперименталь электрон музыка студияһында эшләй башлай. Мартынов арт-рок менән мауыға: 1977 йыл<да Форпост рок-төркөмө булдыра.

Электроника һәм рок музыка менән мауығыуы көнсығыш диндәре һәм мәҙәниәттәренең, Көнбайыштың һәм Көнсығыштың христиан фәлсәфәһен ныҡлы өйрәнеүгә килтерә. Ул Рәсәйҙең төрлө райондарына, Төньяҡ Кавказға, Үҙәк Памирға, таулы Таджикистанға бер нисә фольклор экспедицияһы ойоштора. Мартынов Европа Урта быуаты һәм Яңырыу осоро музыка һәм музыка теорияһын өйрәнә. 1975 — 1976 йылдарҙа ул XIII — XIV быуаттарҙың Европа музыкаһын башҡарған боронғо музыка ансамбле концерттарында ҡатнаша. 1976 — 1977 йылдарҙа Мартынов авангард, электрон һәм минималистик музыка (Кейдж, Штокхаузен, Лигети, Райли, Фельдман, Сильвестров, Пярт), шулай уҡ Көнбайыш Европа урта быуаты музыкаһын башҡарған Мәскәү| ансамбле солистары (фортепиано, электрон баҫмаҡлы) составында сығыш яһай. 1976 — 1978 йылдарҙа композиторҙың ижадында һынылыш була, ул авангардтан яңы яңы ябайлыҡҡа күсә башлай.

1978 йылда Мартынов композитор эшмәкәрлеген туҡтата. 1979—1997 йылдарҙа ул Троица-Сергиева Лавра дини академияһында уҡыта. Боронғо рус дин һәйкәлдәрен өйрәнеү һәм реставрациялау, ҡайһы бер монастырҙарҙа боронғо йыр текстарын өйрәнеү менән шөғөлләнә.

1984 йылда Мартынов ҡанундарға тартылыу хас булған музыка сәнғәтенә кире ҡайта. Эстетик һәм философ булараҡ, ул «Композиторҙар ғүмеренең ахыры», уның менән бергә — «йондоҙҙар культы, авторлыҡ эстетикаһы, башҡарыусыларҙың концерт стилистика идеяһын үҫтерә».

Владимир Мартынов 50-нән ашыу телевизион һәм кинофильмдарға музыка авторы, улар араһында «Михайло Ломоносов», "53-сө йылдың һалҡын йәйе ", «Николай Вавилов», «Урыҫ бунты», «Утрау», «Айырыуса хәүефлеләр», ҡайһы бер йәнһүрәттәр («Серле шкатулка» 1976), «Көмөш тояҡ» (1977). Владимир Мартыновтың музыкаһы шулай уҡ Италия режиссёры Паоло Сарренино фильмдарында «Лоро» (2018) һәм «Бөйөк матурлыҡ» (2013) яңғырай. Владимир Иванович «Синти-100» синтезаторы өсөн классик һәм хәҙерге әҫәрҙәрҙән торған «Метаморфозы» коллектив пластинка яҙҙырыуҙа ҡатнаша (1980).

Мартынов шулай уҡ Ю. Любимов, Анатолий Васильев һәм башҡаларҙың театр спектаклдәренә музыка яҙа. 2013 йылда ул Александр Бородиндың «Князь Игорь» операһының яңы музыкаль редакцияһының авторҙашы булып сығыш яһай (Любимов ҡуйыуында).

В. Мартынов — яңы Devotio Moderna музыкаһын үҫтереү һәм уға ярҙам итеү үҙәгенә нигеҙ һалыусыларҙың береһе. Ул Бөтә донъя театр Олимпиадаһында (Мәскәү), Таллиндағы Триалог фестивалендә ҡатнаша. 2003 йылдан Мартынов мультимедиалы проекттар һәм инсталляциялар менән әүҙем шөғөлләнә, Д. Пригов, Л. Рубиштейн, АукцЫон рок төркөмө, Л. Федоров менән бер нисә проект тормошҡа ашыра.

2005 йылдан алып В. Мартынов МДУ-ның философик факультетында музыкаль антропология курсын алып бара.

Ҡатыны — скрипкасы Татьяна Гринденко[5].

Башҡарыусылар үҙгәртергә

Мартыновтың әҫәрҙәрен Г. Кремер, А. Любимов, Т. Гринденко, С. Савенко, М. Пекарский, А. Батагов, Дмитрий Покров, Kronos Quartet, Роман Мирошниченко һәм башҡалар башҡара.

Танылыу яулауы үҙгәртергә

Һайланма музыкаль әҫәрҙәре үҙгәртергә

  • Четыре стихотворения В. Хлебникова, кантата (1964)
  • Струнный квартет (1966)
  • Концерт для гобоя и флейты (1968)
  • Любовные послания для 9 инструментов (1970)
  • Соната для двух скрипок (1970)
  • Гексаграмма для фортепиано (1971)
  • Асана для контрабаса соло (1972)
  • Соната для скрипки (1973)
  • Комде и Медан, балет (1974)
  • Листок из альбома для камерного ансамбля (1976)
  • Страстные песни для сопрано и камерного оркестра (1977)
  • Гимны для солиста и рок-группы (1978)
  • Серафические видения Франциска Ассизского, рок-опера (1978)
  • Come in! (Войдите!) (1985)
  • Двенадцать побед короля Артура для семи фортепиано (1990)
  • Апокалипсис (1991)
  • Плач пророка Иеремии (1992)
  • Magnificat (1993)
  • Opus Posthumum (1993)
  • Stabat Mater (1994)
  • Танцы Кали-Юги эзотерические для инструментального ансамбля (1995)
  • Ночь в Галиции, на стихи Хлебникова (1996)
  • Народный танец для фортепиано (1997)
  • Упражнения и танцы Гвидо (1997, о Гвидо д’Ареццо)
  • Requiem (1998)
  • The Beatitudes (Блаженства) (1998)
  • Илиада на тексты поэмы Гомера для смешанного хора a capella (1998)
  • Литания Девы Марии для трёх голосов и струнного ансамбля (1999)
  • Монофония для сопрано, фортепиано и колокольчиков на текст из «Улисса» Джеймса Джойса (2000)
  • Игра человеков и ангелов. Мистерия (2000)
  • Послеполуденный отдых Баха. (2000)
  • Песнь песней для 3 хоров a cappella (2001)
  • Новая жизнь, опера (2003, по Данте)
  • Танцы на берегу для фортепиано и видео. Перформанс (2004)
  • Интерьер после оргии для фортепиано (2005)
  • Смерть дикого воина для струнного секстета и фортепиано на текст Д. Хармса (2005)
  • Сингапур. О чужих краях и людях. Геополитическая утопия, симфония для оркестра и смешанного хора (2005)
  • Regio Opus posth для фортепиано (Владимир Мартынов) и ансамбля (ансамбль OPUS POSTH) 2005)
  • 58-я книга для фортепиано и ударных на слова А. Введенского «Последний разговор» (2005)
  • Стена-сообщение для фортепьяно (2007)
  • Дети Выдры на сверхповести Велимира Хлебникова (2009)
  • Opus Prenatum (2014)

Йәнһүрәттәргә музыка үҙгәртергә

    • Весёлая карусель № 5.
    • «Не про тебя ли этот фильм?» (1973)
    • «Ваня Датский» (1974)
    • «Проделкин в школе» (1974)
    • «День чудесный» (1975)
    • «Дом, который построил Джек» (1976)
    • «Шкатулка с секретом» (1976)
    • «Догада» (1977)
    • «Счастливая» (1977)
    • «Серебряное копытце» (1977)
    • «Чудеса в решете» (1978)
    • Весёлая карусель № 10. «Бабочка и тигр» (1978)
    • «Мышонок Пик» (1978)
    • «Кое-что о лифте» (1978)
    • «На задней парте» (выпуски 1, 2) (1978, 1980)
    • «Премудрый пескарь» (1979)
    • «Про Ерша Ершовича» (1979)
    • «В поисках Олуэн» (1990)

Фильмдарға музыка үҙгәртергә

Театр спектаклдәренә музыка үҙгәртергә

Музыка тураһында китап үҙгәртергә

    • История богослужебного пения. Учебное пособие. М.: Ред.-изд. отд. федерал. архивов, 1994.
    • Пение, игра и молитва в русской богослужебнопевческой системе. М.: Филология, 1997.
    • Культура, иконосфера и богослужебное пение Московской Руси. М.: Прогресс-Традиция; Русский путь, 2000.
    • Конец времени композиторов. М.: Русский путь, 2002.
    • Зона Opus Posth, или Рождение новой реальности. М.: Классика-XXI, 2005.
    • Казус Vita nova. М.: Классика-XXI, 2010.

Бүтән китаптары үҙгәртергә

    • Пестрые прутья Иакова. — М.: Издательство МГИУ, 2008.
    • Пестрые прутья Иакова. — М.: Издательский дом «Классика-XXI», 2009. (2-е издание)
    • Казус Vita nova. — М.: Издательский дом «Классика-XXI», 2009.
    • Время Алисы. — М.: Издательский дом «Классика-XXI», 2010.
    • Автоархеология. 1952—1972. — М.: Издательский дом «Классика-XXI», 2011.
    • Автоархеология. 1978—1998. — М.: Издательский дом «Классика-XXI», 2012.
    • Автоархеология на рубеже тысячелетий. — М.: Издательский дом «Классика-XXI», 2013.
    • Книга книг. — М.: Издательский дом «Классика-XXI», 2013.
    • Пение, игра и молитва в русской богослужебнопевческой системе. — М.: «Музей Органической Культуры», 2014.
    • Культура, иконосфера и богослужебное пение московской Руси. — М.: «Музей Органической Культуры», 2014.
    • История богослужебного пения. — М.: «Музей Органической Культуры», 2014.
    • 2013 год. — М.: Издательский дом «Классика-XXI», 2015.
    • Книга перемен. — М.: Издательский дом «Классика-XXI», 2016.

Иҫкәрмәләр үҙгәртергә

  1. ↑ Record #116687749 // VIAF (билдәһеҙ) — [Dublin, Ohio]: OCLC, 2003.
  2. ↑ Bibliothèque nationale de France идентификатор BNF (фр.): платформа открытых данных — 2011.
  3. ↑ Vladimir Martynov // filmportal.de — 2005.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 Чешская национальная авторитетная база данных
  5. ↑ Всему конец. Независимая газета

Композитор тураһында әҙәбиәт үҙгәртергә

  • М. И. Катунян. Владимир Мартынов ваҡытта параллель // Музыка элекке СССР килә. В. 2. — М.: Композитор, 1996. — С. 41-74.
  • А. Любимов. Рәссам портреттар запредельность // Музыка академияһы, 2006, № 2.
  • Катунян М. И., Попов Ю. Н.. Мартынов // Ҙур Рәсәй энциклопедияһы. Т. 19. М., 2012, б. 236—238.
  • С. Ю. Гутов. Владимир Мартынов сакраль арауыҡ. Тормош фәлсәфәһе: тыштан ҡараш. // Нәшриәт ҡарар, 2017. — С. 50.

Һылтанмалар үҙгәртергә

«https://ba.wikipedia.org/w/index.php?title=Мартынов_Владимир_Иванович&oldid=1179484» битенән алынған