Рух (ғәр. روح‎ — дух‎; иврит — руах רוח) — ислам — йыш ҡына нәфес терминының синонимы булараҡ аңланыла.

Рух
Өлөшләтә тура килә Святой Дух[d]
Иман шарттары

Тәүхид
Фәрештәләр
Китаптар
Пәйғәмбәрҙәр
Яуап көнө
Тәҡдир

Исламдың биш нигеҙе

Шәһәҙәт
Намаҙ
Ураҙа
Зәкәт
Хаж

Шәхестәр

Мөхәммәт
Ислам пәйғәмбәрҙәре
Сәхәбәләр
Хәлифәләр

Нәфес һәм рух үҙгәртергә

Иртә ғәрәп шиғриәтендә нәфес «шәхес» йәки «кеше» тип, ә рух «һулыш» һәм «ел» тигән мәғәнәлә аңланыла. Ҡөрьәндә нәфес һүҙе менән "йән"де, ә рух һүҙе менән Рәсүлдең махсус фәрештәһе һәм айырым илаһи сифат аңлатыла.Ҡөрьән иңгәндән һуңғы әҙәбиәттә нәфес менән рухтың әһәмиәте үҙ-ара бәйле һәм кеше рухына, фәрештәләргә һәм ендәргә ҡарата ҡулланыла[1]

Ислам дине белгестәре тарафынан аңлатма биреүенә ҡарап та, терминдарҙың ҡулланыу өлкәһенән дә рух һәм нәфес мәғәнәһе үҙгәрә. Суфыйҙар " рух " тип кеше күңеленең иң юғары сифаттарын, ә ҡалған өлөшөн — «нәфсе» тип атай[2].

Рух Ҡөрьәндә үҙгәртергә

Ҡөрьәндә рух һүҙе биш мәғәнәлә ҡулланыла[1]

Мосолмандарҙың Изге Китабында «рух» һүҙе тик берлектә генә әйтелә[1].

Иҫкәрмәләр үҙгәртергә

Әҙәбиәт үҙгәртергә

  • Ибрагим, Сагадеев. Рух // Ислам: энциклопедический словарь / отв. ред. С. М. Прозоров. — М. : Наука, 1991. — С. 200.
  • Ҡалып:ЭИ/2
  • ат-Таханави. Кашшаф истилахат ал-фунун. — Оснабрюк, 1980. — С. 540—549.
  • С. ал-Хаким. Аль-Муджам ас-суфи. — Бейрут, 1981. — С. 539—546.
  • Абуль-Бака. аль-Куллият. — Дамаск, 1982. — С. 373—376.