Турчин Игорь Евдокимович
Турчин Игорь Евдокимович (16 ноябрь 1936 йыл, Софиевка ауылы, Одесса өлкәһе — 7 ноябрь 1993 йыл, Бухарест) — СССР һәм Украинаның гандбол тренеры. СССР-ҙың атҡаҙанған тренеры (1971). Педагогия фәндәре кандидаты. Гандбол тарихында иң уңышлы тренер. Күренекле спорт ҡаҙаныштары өсөн Турчин һәм уның командаһы «Спартак» (Киев) Гиннесстың рекордтар китабына индерелгән.
| Турчин Игорь Евдокимович | |
 | |
| Зат | ир-ат |
|---|---|
| Гражданлыҡ |
 СССР Украина |
| Спортта ил өсөн сығыш яһай |
СССР Украина |
| Тыуған көнө | 16 ноябрь 1936 |
| Тыуған урыны | Софиевка[d], Аккерманский уезд[d], Бессарабская губерния[d] |
| Вафат булған көнө | 7 ноябрь 1993 (56 йәш) |
| Вафат булған урыны | Бухарест, Румыния |
| Ерләнгән урыны | Берковецкое кладбище[d] |
| Һөнәр төрө | тренер, гандбольный тренер, гандболист |
| Уҡыу йорто | Каменец-Подольский национальный университет[d] |
| Ғилми дәрәжә | педагогия фәндәре кандидаты[d] |
| Әүҙемлек осороноң тамамланыуы | 1993 |
| Тренер спортивной команды | Спартак[d], Женская сборная СССР по гандболу[d] һәм Женская сборная Украины по гандболу[d] |
| Спорт төрө | Гандбол |
| Ҡатнашыусы | Йәйге Олимпия уйындары 1976[d], Йәйге Олимпия уйындары 1980 һәм Летние Олимпийские игры 1988[d] |
| Маҡтаулы исемдәре һәм башҡа бүләктәре |
    |
 Турчин Игорь Евдокимович Викимилектә | |
Биографияһы үҙгәртергә
Игорь Евдокимович Турчин 1959 йылда йәш төркөм менән эшләй башлай, уларҙан «Спартак» (Киев) командаһын төҙөй, команда 20 тапҡыр СССР чемпионы (1969—1988), Европа чемпиондар Кубогының 13 тапҡыр еңеүсеһе (1970—1973, 1975, 1977, 1979, 1981, 1983, 1985—1988) була. 1976 йылда донъяның иң яҡшы тренерҙарының береһе булып таныла.
Игорь Турчин етәкләгән СССР ҡатын-ҡыҙҙар йыйылма командаһы Монреалдә һәм Мәскәүҙә (1980) Олимпия уйындарында 1-се урын яулай, Сеул Олимпия уйындарында бронза призеры була (1988), донъя чемпионатында ике тапҡыр еңеү яулай (1982, 1986), 1975 һәм 1978 йылдарҙа донъя беренселегендә көмөш призер, 1973 йылда бронза призеры була.
Карьера башында ул шулай уҡ уйынсыларға өҫтәл теннисы буйынса күнекмәләр бирә, ә бер уҡыусыһы УССР-ҙың чемпионы була[1].
1965 йылда Игорь Турчин үҙенең опекалағы кешеләренең береһе Зинаида Столитенкоға өйләнә. Уның хәтирәләре буйынса, Турчинға бөтә команда ғашиҡ була, һәм тренерҙың Зинаидаға тәҡдим яһағанын белгәс, Турчин үҙе туҡтатҡансы, Зинаидаға бойкот иғлан итәләр, ул Турчин үҙе туҡтатҡансы дауам итә[2]. 1971 йылда уларҙың ҡыҙҙары Наталия (профессиональ гандболист була), ә 1983 йылда улы Михаил тыуа.
Игорь Евдокимович өс инфаркт кисерә һәм уға Норвегияла коронар шунтирование яһайҙар. Операция өсөн 25 мең долларҙы «Спартак» базаһында йыйыуҙы үткәргән норвегия клубтарының береһе тәҡдим итә, уның өсөн Турчин уларҙа 8 ай тренер булып эшләй[3]
1993 йылдың 7 ноябрендә Бухареста урындағы «Рапид» командаһы менән ЕГФ Кубогына матч тәнәфесендә йөрәк өйәнәгенән вафат була.
Маҡтаулы исемдәре һәм башҡа бүләктәре үҙгәртергә
- Ике Хеҙмәт Ҡыҙыл Байраҡ ордены (1976, 1980)
- «Почёт Билдәһе» ордены (1971)
- Халыҡтар Дуҫлығы ордены (1985)
Иҫкәрмәләр үҙгәртергә
- ↑ Турчина: «Мне нечего скрывать»
- ↑ «События и люди». — 2008. — № 34.
- ↑ «Сегодня» (Киев), № 243 (744), 21 декабря 2000 года.
Һылтанмалар үҙгәртергә
- Гончарук А. «Игорь Турчин всегда ходил по краю бездны и ежедневно имел возможность в неё сорваться» // «День». — 1998. — № 220.
- Воспоминания Зинаиды Турчиной // «Сегодня» (Киев), № 243 (744), 21 декабря 2000 года.
- Воспоминания Зинаиды Турчиной 2016 йыл 5 март архивланған. // «События и люди». — 2008. — № 34.