Калинин Анатолий Вениаминович

Анатолий Вениаминович Калинин
	Анатолий Вениаминович Калинин
	; Калинин.jpg
Тыуған көнө:	22 август 1916
Тыуған урыны:	Каменская станицаһы Дон Ғәскәре өлкәһе Рәсәй империяһы
Вафат булған көнө:	12 июнь 2008 (91 йәш)
Вафат булған урыны:	Рәсәй Федерацияһы Ростов өлкәһе Усть-Донецкий районы Пухляковский утары
Гражданлығы:	СССР Рәсәй Федерацияһы
Эшмәкәрлеге:	прозаик, шағир, публицист
Йүнәлеше:	социалистик реализм
Жанр:	роман, повесть, поэма, шиғыр, очерк
Әҫәрҙәре яҙылған тел:	русса
Наградалары:	Ленин ордены; Октябрь революцияһы ордены; Хеҙмәт Ҡыҙыл Байраҡ Ордены; I дәрәжә Ватан һуғышы ордены I (29.01.1945); II дәрәжә Ватан һуғышы ордены.; Ҡыҙыл йондоҙ ордены; Халыҡтар дуҫлығы ордены; «Кавказды обороналау өсөн» миҙалы; «1941-1945 йылдарҙағы Бөйөк Ватан һуғышында Германияны еңгән өсөн» миҙалы; М. Горький исемендәге РСФСР Дәүләт премияһы (1973) — «Эхо войны» (1963) һәм «Возврата нет» (1971) повестары өсөн;

Калинин Анатолий Вениаминович (22 август 1916 йыл — 12 июнь 2008 йыл) — рус совет яҙыусыһы, шағир һәм публицист. 1945 йылдан СССР Яҙыусылар союзы, 1946 йылдан ВКП(б)/КПСС ағзаһы. Бөйөк Ватан һуғышында ҡатнашыусы. «Комсомольская правда» гәзитенең фронт хәбәрсеһе (1941—1945). Полковник. РСФСР-ҙың Максим Горький исемендәге дәүләт премияһы лауреаты (1973)

Биографияһы

Анато́лий Вениами́нович Кали́нин 1916 йылдың 22 авгусында Каменская станицаһында (хәҙер Ростов өлкәһенең Каменск-Шахтинский ҡалаһы)) дон казактарынан сыҡҡан уҡытыусы ғаиләһендә тыуа.

Мәктәптән һуң техникумда уҡый, 1932 йылдан алып журналист булып эшләй. «Курганы» (1941) тигән романын М. А. Шолоховтың «Поднятая целина» романы йоғонтоһо аҫтында яҙа.

Анатолий Калинин йәш Дон шағирҙәре Борис Примеров, Борис Куликовҡа^[2] һәм башҡаларға ҙур ярҙам итә һәм уларға тормош юлына юллама бирә. И. Ковалевскийҙың фашист әсирлегендә яҙған шиғырҙарына ул иң беренсе булып баһалама бирә. Ул шулай уҡ дон яҙыусылары А. А. Бахарев, М. А. Никулин һәм башҡаларҙың ижады тураһында мәҡәләләр яҙа.

РСФСР Юғары Советының депутаты. СССР тарҡалғандан һуң ул КПРФ сафына инә һәм үҙенең үлеменә тиклем унда ҡала.

А. В. Калинин 2008 йылдың 12 июнендә Ростов өлкәһе Пухляков утарында вафат була. Үҙ йортоноң ишек алдында ерләнгән.

Яҙыусының 100 йәшлек юбилейы Донда тантаналы рәүештә билдәләнә.

Библиография

Романдары

«Курганы» (1938—1939)
«Красное знамя» (1951) (объединённые повести «На юге» (1944) и «Товарищи» (1945)), позже был ещё раз переработан в роман «Любя и враждуя» (1994))
«Суровое поле» (1958)
«Цыган» (1960—1974, последняя редакция — 1992)
«Запретная зона» (1962)

Повестары

«Эхо войны» (1963)
«Гремите, колокола

{0}[13]{/0}} (1936) {0}[13]{/0}} (1936)

«Возврата нет» (1971)

Пьесаһы

«Тихие вербы» (1947)

Поэмалары

«В саду Саида»
«Странный конокрад» (послесловие к роману «Цыган»)
«И вешних крыльев плеск»

Очерктары

«Неумирающие корни» (1949)
«На среднем уровне» (1954)
«Идущие впереди» (1958)
«Лунные ночи» (1960)
«Гранатовый сок» (1968)
«Вёшенское лето» (1964)
«Время „Тихого Дона“» (1975)
«Две тетради» (1979)

Экранлаштырыу

Цыган (1967 год)
Возврата нет (1973 год)
Цыган (1979 год)
Цыганский остров («Будулай, которого не ждут» — киновариант) (1993 год)
Будулай, которого не ждут («Цыганский остров» — ТВ) (1994 год)

Опера либреттоһы

«Цыган» — опера в 2-х актах, 4-х картинах, 2005.

Бүләктәре һәм маҡтаулы исемдәре

Ленин ордены
Октябрь революцияһы ордены
Хеҙмәт Ҡыҙыл Байраҡ ордены
I дәрәжә Ватан һуғышы ордены (29.01.1945^[1])
II дәрәжә Ватан һуғышы ордены.
Ҡыҙыл йондоҙ ордены
Халыҡтар дуҫлығы ордены
«Кавказды обороналау өсөн» миҙалы
«1941-1945 йылдарҙағы Бөйөк Ватан һуғышында Германияны еңгән өсөн» миҙалы
М. Горький исемендәге РСФСР Дәүләт премияһы (1973) — «Эхо войны» (1963) һәм «Возврата нет» (1971) повестары өсөн

Cығанаҡтар

Иҫкәрмәләр

↑ ^1,0 ^1,1 Представление к награждению орденом орденом Отечественной войны I степени (билдәһеҙ). ОБД «Подвиг Народа». — С. 2, отметка о награждении. Дата обращения: 4 ғинуар 2012. Архивировано 8 февраль 2012 года.
↑ Бирюков Ю. Е. Ах, какие это были люди… : Памятная встреча (билдәһеҙ). Русское Воскресение (14 ғинуар 2010). Архивировано 14 март 2012 года. 2012 йыл 3 апрель архивланған.

Һылтанмалар

	Анатолий Калинин Викиөҙөмтәлә
	Анатолий Калинин Викияңылыҡтарҙа

Биографияһы 2016 йыл 5 март архивланған.

[Представление_к_ОВ1-1] 1,0 ^1,1 Представление к награждению орденом орденом Отечественной войны I степени (билдәһеҙ). ОБД «Подвиг Народа». — С. 2, отметка о награждении. Дата обращения: 4 ғинуар 2012. Архивировано 8 февраль 2012 года.

[Ах,_какие_это_были_люди-2] Бирюков Ю. Е. Ах, какие это были люди… : Памятная встреча (билдәһеҙ). Русское Воскресение (14 ғинуар 2010). Архивировано 14 март 2012 года. 2012 йыл 3 апрель архивланған.

[1]

[2]


Анатолий Вениаминович Калинин
Калинин.jpg
Тыуған көнө:	22 август 1916
Тыуған урыны:	Каменская станицаһы Дон Ғәскәре өлкәһе Рәсәй империяһы
Вафат булған көнө:	12 июнь 2008 (91 йәш)
Вафат булған урыны:	Рәсәй Федерацияһы Ростов өлкәһе Усть-Донецкий районы Пухляковский утары
Гражданлығы:	СССР Рәсәй Федерацияһы
Эшмәкәрлеге:	прозаик, шағир, публицист
Йүнәлеше:	социалистик реализм
Жанр:	роман, повесть, поэма, шиғыр, очерк
Әҫәрҙәре яҙылған тел:	русса
Наградалары:	Ленин ордены Октябрь революцияһы ордены Хеҙмәт Ҡыҙыл Байраҡ Ордены I дәрәжә Ватан һуғышы ордены I (29.01.1945^[1]) II дәрәжә Ватан һуғышы ордены. Ҡыҙыл йондоҙ ордены Халыҡтар дуҫлығы ордены «Кавказды обороналау өсөн» миҙалы «1941-1945 йылдарҙағы Бөйөк Ватан һуғышында Германияны еңгән өсөн» миҙалы М. Горький исемендәге РСФСР Дәүләт премияһы (1973) — «Эхо войны» (1963) һәм «Возврата нет» (1971) повестары өсөн