Экология (боронғо грек телендә «οἶκος» — йорт, өй Һәм λόγος — белеү, төшөнсә) — барлыҡ тере организмдар һәм уларҙың берләшмәләренең үҙ-ара һәм тирә-яҡ мөхит менән бәйләнештәрен өйрәнеүсе фән, биологияның бер бүлеге. «Экология» атамаһын иң беренсе немец |биология|биологы Эрнст Геккель 1866 йылда үҙенең «Организмдарҙың дөйөм морфологияһы» («Generelle Morphologie der Organismen») китабында тәҡдим итә.

Экология
Рәсем
Өйрәнеү объекты ecological concept[d] һәм экосистема[d]
Ҡайҙа өйрәнелә climate change ecology[d]
 Экология Викимилектә
Эрнст Геккельдың экологик плакаты

Билдәләмә

үҙгәртергә
 
Эрнст Геккель, «экология» атамаһының авторы

Экология төшөнсәһен «тирә-яҡ мөхитте һаҡлау» менән бутайҙар. Был кеше эшмәкәрлегенең (антропоген фактор)) мөхиткә яһаған тәьҫире глобаль ҡолас алыуы арҡаһында килеп сыға.

Был ике төшөнсәне («Экологияға ҡараған») һәм («тирә-яҡ мөхитте һаҡлау») өлкәләренә айырырға кәрәк. Экология төшөнсәһен тәҡдим итеүсе, уның төп асылын тасуирләүсе — Эрнст Геккель.

Экологияның төп эстәлеге: йәнле һәм йәнһеҙ тәбиғәттең үҙ-ара мөнәсәбәтен, бәйләнештәрен өйрәнеүсе фән[1].

Экология — тереклектең организмдан юғарыраҡ төҙөлөш кимәлдәрен( популяциялар, бергәлектәр, экосистемалар) өйрәнә. Төҙөлөшен, урын һәм ваҡыт арауығында, тәбиғи һәм кеше тарафынан үҙгәртелгәншарттарҙа тереклек итеү ҡанундарын өйрәнә (5-се Халыҡ—ара экологик конгреста 1990 йылда ҡабул ителгән). Тик был билдәләмә фән хәл итә торған мәсьәләләр дәирәһенән аутэкологияны алып ташлай (аҫтараҡ ҡарағыҙ). Ә был бөтөнләй ғәҙел түгел[2].

Бына ҡайһы бер «экология» фәненең аңлатмалары:

  • Экология — тәбиғәттең органик һәм органик булмаған бөтә компоненттары һәм тереклектең үҙ-ара мөнәсәбәттәрен асыҡлаусы фән; матдә һәм энергия әүерелештәрен, балансын өйрәнә.

Экология — йәнле һәм йәнһеҙ тәбиғәт компоненттарының үҙ-ара бөтә бәйләнештәрен өйрәнеүсе фән. Ул бәйләнештәр Дарвин тарафынан Дарвин тәғлимәтендә йәшәү өсөн көрәш исеме алған. [3] .

  • Экология — тереклектең организмдан юғарыраҡ төҙөлөш кимәлдәрен( популяциялар, бергәлектәр, экосистемалар) өйрәнә. Төҙөлөшен, урын һәм ваҡыт арауығында, тәбиғи һәм кеше тарафынан үҙгәртелгәншарттарҙа тереклек итеү ҡанундарын өйрәнә .

( Экология — биологическая наука, которая исследует структуру и функционирование систем надорганизменного уровня (популяции, сообщества, экосистемы) в пространстве и времени, в естественных и изменённых человеком условиях.

  • Экология — мөхит һәм уның эсендә барған бөтә процестарҙы өйрәнә.

   

Ernst Haeckel (left) and Eugenius Warming (right), two founders of ecology

Фәндең тарихы

үҙгәртергә
 
Мичиган күлендә дюналар, Cowles Сукцессия тәғлимәте үҫешенә ыңғай тәьҫир иткән, Индиана

Элек электән кешеләр хайуандар һәм мөхит араһындағы бәйләнештәрҙе белгәндәр. Бындай һорауҙар менән философия фәне шөғәлләнгән. «Экология» термины (нем. Ökologie) 1866 йылда немец биологы Э. Г. Хеккель тарафынан индерелә. «Организмдарҙың дөйөм морфологияһы» тигән китабында экология тураһында анимация һәм йәнһеҙ тәбиғәттең үҙ-ара бәйләнешен өйрәнеүсе фән булараҡ яҙа.[4] Америка зоологы С. А. Форбс 1895 йылда экологияны хайуандарҙың һәм үҫемлектәрҙең башҡа тере йән эйәләре һәм тирә-йүндәге бөтә нәмә менән бәйләнеше тураһындағы фән тип билдәләй.

Рәсәйҙә тәбиғәтте һаҡлау мәсьәләләренә тәүгеләрҙән булып Карл Рулье һәм уның уҡыусыһы Николай Северцов мөрәжәғәт итә.[1] Экология башында шулай уҡ рус географы Петр Кропоткин сығышы менән боҙлоҡтарҙың Сәнәғәт революцияһы башынан нисек сигенеүенә иғтибар итә. Ҡырағай хайуандарҙы атып үлтереүҙе сикләргә һәм урман ҡырҡыуҙы туҡтатырға саҡырҙы.[5]

Рәсәй ғалимдары элек-электән «экология» терминынан ҡасҡан. Шулай итеп, К. А. Тимирязев уны хупламай, ул экология урынына биология, йәки биономия тураһында һөйләүҙе өҫтөн күрә. М. Н. Богданов «Волга буйы ҡара ер һыҙаты ҡоштары һәм хайуандары, Урта һәм Түбәнге Волга үҙәндәре» әҫәрендә «экология» төшөнсәһе урынына К. А. Мёбиус индергән «биоценоз» терминын ҡуллана[6].

Ике томлыҡ «Рәсәй ҡоштары» әҫәрендә (1893—95) М. А. Мензбир беренселәрҙән булып системалы зоологик отчеттар төҙөүгә экологик ҡарашты күҙ алдына килтерә. 1920-се йылдарҙа Владимир Вернадский биосфера концепцияһын бөтә экосистемалар йыйылмаһы итеп индерә.

Чарльз Элтон үҙенең «Хайуандар экологияһы» фундаменталь хеҙмәтендә (1927) беренсе тапҡыр аҙыҡ сылбыры, һан пирамидаһы, муллыҡ динамикаһы төшөнсәләрен ҡуллана[7].

Антиклыҡ

үҙгәртергә

Хайуандар тураһындағы тәүге һүрәтләүҙәр һинд и боронғо грек трактаттарында осрай:

  • Һинд трактаты «Рамаяна», «Махабхарата» (беҙҙең эраға тиклем VI—I быуаттарҙа ) — Йәнлектәрҙең йәшәү рәүеше, (50 төрҙән күберәк), йәшәү мөхите , туҡланыуы, үрсеүе, тәүлек эсендәге әүҙемлеге, тәбиғи шарттарҙағы ҡылыҡтары.
  • Аристотель — « Хайуандарҙың тарихы » — Хайуандарҙы экологик классификацияһы , йәшәү мөхите, хәрәкәт тибы , йәшәү урыны, миҙгелгә бәйле әүҙемлек , йәмәғәт менән йәшәү, йәшеренеү урындары булыу, тауышты файҙаланыу .
  • Теофраст —геоботаника нигеҙҙәре бирә, төҫөндә булған үҙгәрештәрҙең хайуандар тормошонда ниндәй әһәмиәт уйнауын һүрәтләй.
  • Өлкән Плиний — «Тәбиғи тарих » —зооэкологик ҡараштарҙың ихтисади яҡтарын күрһәтә.

Боронғо гректарҙың дөйөм алғанда тормошто күҙаллауы хәҙерге экологик ҡараштарға бик яҡын. [8].

Экология ҡанундары

үҙгәртергә

Экологияның теоретик нигеҙҙәренә Барри Коммонер ҙур өлөш индерә, ул экологияның төп 4 законын төҙөй:

  1. Барыһы ла бер-береһенә бәйләнгән
  2. Бер нәмә лә бер ҡайҙа ла юғалмай
  3. Тәбиғәт яҡшы белә — закон икеләтә мәғәнәгә эйә — бер ук ваҡытта тәбиғәткә яҡыныраҡ булырға һәм тәбиғәм менән үтә һаҡ булырға
  4. Бушҡа бер нәмә лә бирелмәй (төп нөсхәлә: «Бушлай иртәнге аш юҡ»).

Икенсе һәм дүртенсе закондар асылда физиканың төп законының — материя һәм энергияның һаҡланыу законы булып тора. Беренсе һәм өсөнсө закондар ысынлап та экологияның фундаменталь закондары булып тора. Экологияның беренсе законын экологик фәлсәфә нигеҙе тип һанарға мөмкин. Атап әйткәндә, был фәлсәфә Фридтжоф Капраның «Тормош селтәре» китабында «тәрән экология» төшөнсәһенең нигеҙе булып тора.

Экологияның икенсе фәндәр менән бәйләнеше

үҙгәртергә

Экология, комплекс (йыйын) фән булараҡ, биология, химия, математика, география, физика, эпидемиология, биогеохимия, социология фәндәре менән тығыҙ бәйләнештә.

Экология бүлектәре

үҙгәртергә

1910 йылда Брюсселдә Өсөнсө Халыҡ-ара ботаника конгресында экологияны өс бүлеккә бүлергә ҡарар итәләр:

  • Аутэкология — айырым организмдың йәки төрҙөң тирә-яҡ мөхит менән үҙ-ара тәьҫир итеүе (тирә-яҡ мөхиткә яраҡлашҡан ысулы булараҡ тормош циклы һәм тәртибе).
  • Демэкология — бер төрҙәге популяцияларҙың популяция эсендә һәм тирә-яҡ мөхиттә үҙ-ара тәьҫир итешеүен өйрәнә төн фән бүлеге.
  • Синэкология — йәмғиәт эшмәкәрлеге һәм уның биотик һәм абиотик факторҙар менән үҙ-ара тәьҫир итешеүен өйрәнеүсе фән тармағы.

Шулай уҡ геоэкология, биоэкология, гидроэкология, ландшафт экологияһы, этноэкология, социаль экология, химик экология, радиоэкология, кеше экологияһы, антэкология, экологик мәғлүмәт һәм башҡа бүлектәре бар.

Предметтың һәм тикшереү ысулдарының күп яҡлы булыуы сәбәпле хәҙерге экологияны организмдар араһындағы функциональ бәйләнештәрҙе өйрәнеүсе фәндәр комплексы итеп ҡарала (шул иҫәптән дөйөм алғанда, кешелек йәмғиәте һәм кеше) һәм уларҙың уратып алған мөхиттең, тормошто мөмкин иткән матдәләр һәм энергия әйләнешен дә иҫәпкә алып[9].

Иҫкәрмәләр

үҙгәртергә
  1. Геккель (1866). Общая морфология организмов. нем. Generalle Morphologie der Organismen
  2. Экология настоящего дня.
  3. Э. Геккелдең билдәләмәһе экология биологическойфәненең бер бүлеге булған саҡта яҙылған.Ә фәндеү хәҙерге эстәлеге бик киң.
  4. Геккель Э. Г. Общая морфология организмов. нем. Generalle Morphologie der Organismen. 1866.
  5. Green Flame: Kropotkin and the Birth of Ecology | 2021 йыл 21 ноябрь архивланған.
  6. K. A. Möbius. Die Auster und die Austernwirthschaft. — 1877.
  7. Ч. Элтон. Экология животных. — М. СПб.: Биомедгиз, 1934. — 82 с.
  8. Benson, K. R. (2000). «The emergence of ecology from natural history». Endeavor 24 (2): 59–62. DOI:10.1016/S0160-9327(99)01260-0. PMID 10969480. (недоступная ссылка)
  9. Ахатов А. Г. / Akhatov A. G. Экология. Энциклопедический словарь / Ecology. Encyclopaedic Dictionary. — Казань=Kazan, ТКИ, Экополи, 1995. — С. 286—287. — 5000 экз. — ISBN 5-298-00600-0.