Старик Иосиф Евсеевич

Ста́рик Иосиф Евсеевич (10 [23] март 1902, Һарытау — 27 март 1964 йыл, Ленинград) — совет радиохимигы, Рәсәй радиохимия мәктәбе вәкиле, В. Г. Хлопиндың яҡын дуҫы һәм фекерҙәше, ультрашыйығайтылған иретмәләрҙә ион һәм коллоид формаһындағы хәлдә булған радионуклидтарҙы беренсе тапҡыр системалы өйрәнә башлай. СССР Фәндәр академияһының ағза-корреспонденты (1946), өс тапҡыр Сталин премияһы лауреаты 1949, 1951, 1953).

Старик Иосиф Евсеевич
Зат ир-ат
Гражданлыҡ  СССР
Тыуған көнө 10 (23) март 1902
Тыуған урыны Һарытау, Рәсәй империяһы[1]
Вафат булған көнө 27 март 1964({{padleft:1964|4|0}}-{{padleft:3|2|0}}-{{padleft:27|2|0}})[1] (62 йәш)
Вафат булған урыны Санкт-Петербург, РСФСР, СССР[1]
Ерләнгән урыны Серафимовка зыяраты[d]
Һөнәр төрө химик
Эшмәкәрлек төрө химия, радиохимия[d][2], радиоактивные изотопы[d][2] һәм ядерный реактор[d][2]
Эш урыны Санкт-Петербург дәүләт университеты
Уҡыу йорто М. В. Ломоносов исемендәге Мәскәү дәүләт университеты
Ғилми исеме профессор[d]
Ғилми дәрәжә химия фәндәре докторы[d]
Ғилми етәксе Виталий Григорьевич Хлопин[d]
Ойошма ағзаһы СССР Фәндәр академияһы[d]
Маҡтаулы исемдәре һәм башҡа бүләктәре
Сталин премияһы Ленин ордены Хеҙмәт Ҡыҙыл Байраҡ ордены «Почёт Билдәһе» ордены

Биографияһы үҙгәртергә

1924 йылда Мәскәү университетының физика-математика факультетының химия бүлеген тамамлай. Ленинградта Радий институтында эшләй, Ленинград дәүләт университетында уҡыта. Семипалатинск полигонында ядро ҡоралын һынауҙа ҡатнаша.

Физика, сорбцион процестарҙың физика-химияһы, иретмәләрҙә, газдарҙа һәм ҡаты есемдәрҙә ныҡ шыйыҡланған хәлдәге радионуклид торошо формаларын билдәләү ысулдары тураһында хәҙерге заман күҙаллауҙарын дөйөмләштергән «Радиохимия нигеҙҙәре» тип исемләнгән (Radiochemistry of Fundamentals) беренсе фундаменталь хеҙмәт авторы. Тау тоҡомдарының йәшен билдәләүҙең радиоаналитик ысулы, ядро реакторы химияһы, плутоний химияһы буйынса хеҙмәттәр авторы.

X Менделеев уҡыуҙарында ҡатнашыусы.

Серафимовка зыяратында ерләнгән[3] (14 уч.).

Ғилми хеҙмәттәре үҙгәртергә

  • Старик И. Е. К вопросу о коллоидных свойствах полония// Труды Государственного Радиевого института. Лененград. НХТИ, 1930, т.1, с.29-75; 1933, т.2, с.91-103;
  • Старик И. Е. Радиоактивные методы определения геологического времени. Ленинград — Москва. Гл. ред. химич. лит. 1938. 176 с.
  • Старик И. Е. Основы радиохимии. Москва — Ленинград. АН СССР.1959. 460 с.; 2-е изд. Москва — Ленинград. Наука. 1969. 647 с.; переводы на англ., немец. и япон. языки, издана в США под неточным названием: Starik I.E. Principles of readiochemistry. LLNL.1985. Monthly Catalog of United States Government Publications, entry No.8050).
  • Старик И. Е. Ядерная геохронология. Москва — Ленинград, АН СССР, 1961. 630с.

Маҡтаулы исемдәре һәм башҡа бүләктәре үҙгәртергә

Шулай уҡ ҡарағыҙ үҙгәртергә

  • Химики МГУ

Иҫкәрмәләр үҙгәртергә

Һылтанмалар үҙгәртергә