Лиходед Николай Хомич

Лиходед Николай Фомич (псевдонимы — Иван Загородний; 1 ноябрь 1940 йыл, Михайловка ауылында, хәҙерге Запорожье ҡала тибындағы ҡасаба — 13 сентябрь 1993 йыл, Запорожье ҡалаһы) — украин совет шағиры, журналист. В. Лисняк исемендәге өлкә әҙәби премияһы лауреаты (1995, үлгәндән һуң).

Биографияы

Запорожье педагогия институтын (1963), Мәскәү юғары әҙәби институтының юғары курстарын тамамлаған (1979). Уҡытыу эшен алып барған, журналист булып эшләгән, «Комсомолец Запорожья», «Индустриальное Запорожье», «Запорожская правда» гәзиттәре редакцияһының яуаплы сәркәтибе, М. Гайдабури исемендәге өлкә әҙәби берләшмәһе етәксеһе.

Ижады

Тәүге «Запорожье» исемле шиғырын 1956 йылда яҙған, күбеһенсә аҫтында псевдоним сығыш яһаған. «Ҡояш» (1963), «Мир» (1966), «Әсәләр өҫтөндә самолеттар» (1969), «Байрам» (1970), «Иретмә» (1975), «Яҡтыртыу» (1984; барыһы ла Киевта баҫылған), «Хортица» (1967), «Йөҙ йәшәр» (1971), «Таң речитативы» (1973), «Мәңгелек Днепрострой» (1977), «Ҡойо һәм күк йөҙө» (1983), «Көҙ алды хазинаһы» (1989; бөтәһе — Днепропетровск), «Йәшен тамыры» (К., 1985), «Украина иле» (З., 1995) шиғри йыйынтыҡтар; «Буденовка улым өсөн» этюдтар, очерктар китабы авторы (Дн., 1979).

Поэтик тәржемәләр өҫтөндә эшләгән. Айырым алғанда, Салауат Юлаевтың «Уралым» һәм «Зөләйхә» шиғырҙарын украин теленә тәржемә итә. Башҡортостан Республикаһының Салауат районының Малаяҙ ауылындаға С. Юлаев музейында тәржемәләре һаҡлана.

Бер нисә тапҡыр бөтә Украина конкурстарында хеҙмәт кешеһе тураһындағы эштәре менән еңеү яулаған.

Сығанаҡтар

• Ребро П. Миколі Лиходіду — 50 // Літературна Україна. — 1991. — 10 січня.
• Микола Лиходід в енциклопедії сучасної України.(недоступная ссылка)