Бәнү Шәйбә (ғәр. بنو شيبة‎; рус. Бану Шайба) — Ҡәғбә, йәғни Харам мәсет ишеге асҡыстарын һаҡлаусы ғаилә.

Бәнү Шәйбә
 Бәнү Шәйбә Викимилектә
1 — Ҡара таш (ғәр. حجر أسود‎, Хәжәрүл әсвәд), 2 — Ҡәғбәгә ингән ер, 3 — улаҡ (ғәр. مزراب‎, Мизраб), 4 — шадырван, 5 — әл-хәтим, 6 — мөлтазам, 7 — Мәҡамы Ибраһим, 8 — Шәрҡи, 9 — Йәмәни, 10 — Шами (Сүриә), 11 — Ғираки, 12 — Ҡәғбәнең кисүәһе, 13 — тауафтың башланған ерен билдәләгән һыҙат, 14 — Мәкамы Ябраил

Ҡәғбә Ҡөрьәндә билдәләнгән тәртиптә иң өлкән шәйехтәрҙең береһе тарафынан идара ителә. Уға шул уҡ ырыуҙан хеҙмәтселәр буйһона, һәм уларҙың барыһы ла «харам ағалары» тип атала[1].

Пәйғәмбәрҙең ышанысына лайыҡтар

үҙгәртергә

Асҡыстарҙың тәүге һаҡсыһын Мөхәммәт Пәйғәмбәр һайлаған һәм, риүәйәт буйынса: «Шәйбә балалары, мираҫ итеп, бөтөнләйгә уны алығыҙ, бының өсөн туҡланыуға әжерен алырһығыҙ», — тип әйткән[2]

Хәҙерге һаҡсылар

үҙгәртергә

2005 йылдан Ҡәғбәтулланың төп асҡыс һаҡсыһы вазифаһын шәйех Ғабдул-Ғәзиз әш-Шәйби үтәй (ғәр. عبد العزيز الشِيبي‎)[3])[K 1]. Уның урынбаҫары — Салех әш-Шәйби[4] Ҡәғбә һаҡлаусылар нәҫеле тураһында легендаларҙың береһенә ярашлы, Сванетияның хужалары Геловани тигән кенәздәр династияһы улар затынан барлыҡҡа килгән[5]

Комментарий

үҙгәртергә
  1. Тулы исеме — Ғабдул-Ғәзиз бин Ғабдуллаһ бин Ғабдул-Ҡадир бин Ғәли бин Мөхәммәт бин Зәйен әл-Ғәбидин әш-Шәйби (ғәр. عبد العزيز بن عبد الله بن عبد القادر بن عليّ بن محمد السابع بن زين العابدين الشيبي‎)

Иҫкәрмәләр

үҙгәртергә
  1. Ишаев Ш. М. Такой далекий Ближний Восток (журнала “Средне-Азиатский вестник”, ноябрь и декабрь 1896 г. Ташкент). Эхо веков. № 1/2, 1997. Архивировано 17 апрель 2012 года.
  2. Виктор Лебедев. На аукционе Sotheby's продан ключ от древнейшей мусульманской святыни (12 апрель 2008). Архивировано 17 апрель 2012 года.
  3. مصعب بن عمير أول سفير بالإسلام.. وآل شيبة سدنة الكعبة (ғәр.). al-Arabiya. Архивировано 30 июнь 2012 года.
  4. Peeking into the washing of the Ka’bah (ингл.). Saudi Gazette. Архивировано 17 апрель 2012 года.
  5. Цихинский В. Кавказский гербовник.- Ч.1. Тавадские роды.- Пг., 1922.- С.15