Түбәнге Стәрле
Түбән Стәрле[3] (Түбәнге Стәрлетамаҡ, Түбәнге Стәрле[4]; татар. Түбән Эстәрле, рус. Нижнее Стярле) — Рәсәй Федерацияһы Татарстан Республикаһы Аҙнаҡай районы ауылы.
| Түбәнге Стәрле | |
| Дәүләт |
 Рәсәй |
|---|---|
| Административ-территориаль берәмек | Верхнестярлинское сельское поселение[d][1] |
| Халыҡ һаны | 87 кеше (2015)[2] |
| Почта индексы | 423314 |
 | |
География
үҙгәртергәАуыл Стәрле йылғаһы буйында, Аҙнаҡай ҡалаһынан көнсығышҡа табан 38 км алыҫлыҡта урынлашҡан[5].
Тарих
үҙгәртергәАуылға юрмый ырыуы башҡорттары нигеҙ һала. 1786 йылдан билдәле. Ауыл Юрмый улусына ҡарай, һуңыраҡ был улус Ырымбур губернаһы Бөгөлмә өйәҙенә ҡарай. 1850 йылда Бөгөлмә өйәҙе Һамар губернаһына инә. 1866 йылда ырыу улустары бөтөрөлгәс, ауыл Стәрлетамаҡ административ-территориаль улусы составына керә[6].
XX быуат башында ауылда 2 мәсет, 2 мәктәп теркәлгән[5].
1920 йылда ауыл яңы ойошторолған Татар АССР-ының Бөгөлмә кантоны составына керә. 1930 йылдан Тымытыҡ районы, 1931 йылдан — Аҙнаҡай районы, 1935 йылдан — Тымытыҡ районы, 1958 йылдан — Ютазы районы, 1963 йылдан — Бөгөлмә районы, 1965 йылдан — йәнә Аҙнаҡай районы составында була[5].
Халҡы
үҙгәртергә1816 йылда ауылда 26 ир затлы аҫаба башҡорт, 21 ир затлы керҙәш башҡорт, 112 типтәр һәм 166 дәүләт крәҫтиәне; 1859 йылда — 28 ир затлы башҡорт, 36 ир затлы керҙәш башҡорт, 201 типтәр һәм 406 дәүләт крәҫтиәне иҫәпләнгән[6].
| 1795 | 1889 | 1910 | 1920 | 1926 | 1938 | 1949 | 1958 | 1970 | 1979 | 1989 | 2002 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 570 | 649 | 907 | 926 | 429 | 490 | 367 | 284 | 279 | 207 | 126 | 112 |
Иҫкәрмәләр
үҙгәртергә- ↑ ОКТМО (урыҫ)
- ↑ Нижнее Стярле (урыҫ)
- ↑ Камалов А. А., Камалова Ф. У. Атайсал. — Уфа: Башкирское издательство «Китап», 2001. — С. 377. — 544 с. — ISBN 5-295-02882-8.
- ↑ 4,0 4,1 Населённые пункты камско-икских башкир, входившие в Казанскую и Уфимскую губернии / Түбәнге Стәрле // Башҡорт энциклопедияһы. — Өфө: БР ДАҒУ «Башҡорт энциклопедияһы», 2015—2024. — ISBN 978-5-88185-143-9.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 Татарская энциклопедия.
- ↑ 6,0 6,1 Асфандияров А. З. Аулы мензелинских башкир. — Уфа: Китап, 2009. — С. 566-567. — 600 с. — ISBN 978-5-295-04952-1.
