Колесников Михаил Петрович (хәрби етәксе)

Колесников Михаил Петрович (хәрби етәксе)
	Колесников Михаил Петрович (хәрби етәксе)
Зат	ир-ат
Гражданлыҡ	Рәсәй
Хеҙмәт итеүе	Рәсәй
Тыуған көнө	30 июнь 1939
Тыуған урыны	Ейск[d], Краснодар крайы, РСФСР, СССР
Вафат булған көнө	26 март 2007 (67 йәш)
Вафат булған урыны	Мәскәү, Рәсәй
Үлем сәбәбе	цереброваскулярные болезни[d]
Ерләнгән урыны	Троекуров зыяраты[d]
Һөнәр төрө	сәйәсмән
Биләгән вазифаһы	министр обороны Российской Федерации[d], Начальник Генерального штаба Вооружённых Сил Российской Федерации[d] һәм заместитель министра обороны Российской Федерации[d]
Уҡыу йорто	Омский танковый инженерный институт[d]
Сәйәси фирҡә ағзаһы	Советтар Союзы Коммунистар партияһы
Хәрби звание	генерал армии[d] һәм генерал армии[d]
Командалыҡ иткән	Генеральный штаб Вооружённых сил Российской Федерации[d]
Ғәскәр төрө	Ғәскәр
Маҡтаулы исемдәре һәм башҡа бүләктәре
	Колесников Михаил Петрович (хәрби етәксе) Викимилектә

Колесников Михаил Петрович (30 июнь 1939 йыл, Ейск, Краснодар крайы — 26 март 2007 йыл, Мәскәү) — СССР һәм Рәсәйҙең хәрби етәксеһе. Рәсәй Федерацияһы Ҡораллы Көстәренең Генераль штабы начальнигы — Рәсәй Федерацияһы Оборона министрының беренсе урынбаҫары (1992—1996). Армия генералы (1995).

Биографияһы

Михаил Петрович Колесников Краснодар крайының Ейск ҡалаһында тыуған. Төҙөүсе ғаиләһенән. Омск урта мәктәбен 1956 йылда тамамлай. Совет армияһында 1956 йылдың авгусынан.

Белеме

1959 — Омск танк техникумы.
1975 — Р. Я. Малиновский исемендәге бронетанк ғәскәрҙәренең Хәрби академияһы
1983 — Т. Е. Ворошилов исемендәге СССР Ҡораллы Көстәренең Генераль штабының Хәрби академияһы.

СССР-ҙа хәрби хеҙмәте

Хәрби машиналарҙы ремонтлау буйынса взвод командиры — мотоуҡсылар полкының механик-шофёрҙарын әҙерләү буйынса уҡыу-уҡытыу ротаһының өлкән танк технигы булып хеҙмәт итә, 1961 йылдың декабренән танк полкы ремонтлау цехында һуғыш машиналарын ремонтлау буйынса ялан оҫтаханаһы начальнигы, 1963 йылдың декабренән-уҡытыу танк ротаһының өлкән технигы, 1966 йылдан — техник әҙерлек буйынса уҡыу-уҡытыу — танк ротаһы командиры урынбаҫары, 1967 йылдың июненән — танк полкының танк ротаһы командиры, 1968 йылдың сентябренән — танк батальонының техник өлөшө буйынса командир урынбаҫары, 1970 йылдың ноябренән Алыҫ Көнсығыш хәрби округының 129-сы мотоуҡсылар дивизияһында танк батальоны командиры.

1975 йылдан — 27-се гвардия мотоуҡсылар дивизияһында танк полкы командиры, 1977 йылдың февраленән — ГДР-ҙағы совет ғәсғәрҙәре төркемендә штаб начальнигы — 7-се гвардия танк дивизияһы командиры урынбаҫары, 1979 йылдың март айынан — Киев хәрби округында 17-се гвардия танк дивизияһы командиры. 1981 йылдың авгусында академияға уҡырға ебәрелә.

1983 йылдан — 31-се Армия Корпусы командиры, 1984 йылдың июленән — Кавказ аръяғы хәрби округында 7-се гвардия дөйөм хәрби армияһы командующийы.

1987 йылдың февраленән — штаб начальнигы — Себер хәрби өлкәһе командирының беренсе урынбаҫары. 1988 йылдың июненән — штаб начальнигы — Көньяҡ секторҙың Юғары Командаһы баш командирының беренсе урынбаҫары. 1990 йылдың октябрендә — баш штаб етәксеһе. Ҡоро ер ғәскәрҙәре баш командующийы урынбаҫары. 1991 йылдың авгусында ГКЧП ваҡиғаларынан һуң бер ни тиклем ваҡыт Ҡоро ер ғәскәрҙәре баш командующие вазифаларын башҡарыусы була. 1991 йылдың сентябренән-Баш ойоштороу — мобилизация идараһы башлығы-СССР Ҡораллы Көстәре Генераль штабы башлығының беренсе урынбаҫары.

Рәсәйҙә хәрби хеҙмәте

1992 йылдың июненән — Рәсәй Ҡораллы Көстәре Генераль штабы начальнигының беренсе урынбаҫары^[1] .

1992 йылдың 23 декабрендә Рәсәй Федерацияһы Президенты Б. Н. Ельциндың Указы нигеҙендә Рәсәй Федерацияһы Ҡораллы көстәренең Генераль штабы начальнигы — Рәсәй Федерацияһы Оборона министрының беренсе урынбаҫары итеп тиҙ генә вафат булған армия генералы В. П. Дубинин урынына билдәләнә, Рәсәй Федерацияһы Президентының 1995 йылдың 5 майындаға Указы менән хәрби армия генералы исеме бирелә

В. Баранц фекеренсә, 4 йыл Ҡораллы Көстәрҙә төп вазифала булыу дәүерендә үҙен күрһәтмәгән; сит илдәрҙән ғәскәрҙәрҙең әҙерлекһеҙ сығарылыуы, формацияларҙың һуғышҡа әҙерлеген юғалтыу, һәм Беренсе Чечен һуғышында Рәсәй ғәскәрҙәренең насар ҡылыҡтары өсөн яуаплылыҡты үҙ өлөшөнә ала^[2] . 1994—1996 йылдарҙа ул бер үк ваҡытта Россия Федерацияһы Именлек Советы ағзаһы, һәм 1996 йылдың июль-ноябрь айҙарында Россия Федерацияһы Оборона Советы ағзаһы.

Хәҙерге сәйәси һәм иҡтисади шарттарҙа, армияның һуғышҡа әҙерлегенең кәмеүенә ҡаршы тора алмай, ул Стратегик ракета көстәренең көсөн һаҡларға баҫым яһай.

Рәсәй Федерацияһы Оборона Министры П. С. Грачев эштән алынғандан һуң, 1996 йылдың июнь-июль айҙарында ул ваҡытлыса Оборона Министры булып эшләй^[3]^[4] . 1996 йылдың октябрендә ул Генераль штабы рәйесе вазифаһынан азат ителә^[5] һәм Рәсәй Федерацияһы Оборона министры ҡарамағына индерелә. 1996 йылдың март-октябрь айҙарында Бойондороҡһоҙ Дәүләттәр Берҙәмлегендә (БДБ) ҡатнашыусы дәүләттәрҙең хәрби хеҙмәттәшлек штабы башлығы вазифаларын башҡарыусы булып эшләй. 1997 йылдың ноябрендә уның кандидатураһы Рәсәй Президенты Б. Н. Ельцин тарафынан әлеге вазифала БДБ дәүләттәре башлыҡтарының осрашыуҙың көн тәртибенә керетелә, ләкин раҫланмай

Рәсәй Федерацияһы оборона министры ҡарамағында булған. 1998 йылдың июленән — Рәсәй Федерацияһы Президенты ҡарамағындағы Дәүләт техник комиссияһы рәйесе. 1999 йылдың сентябрендә хәрби хеҙмәттә оло йәшкә еткәс, запасҡа сыға

2007 йылдың 26 мартында вафат була. Уны Мәскәүҙәге Троекуров зыяратында ерләйҙәр^[6] .

Хәрби дәрәжәләре

майор (1981 йылдың май)
генерал-лейтенант (1985)
генерал полковник (1990)
армия генералы (05.05.1995)

Маҡтаулы исемдәре һәм башҡа бүләктәре

Тыуған ил алдындағы хеҙмәттәре өсөн ордены, III дәрәжә (1999 йылдың 1 июле) — дәүләт алдында ҡаҙаныштары ил һәм оборонаһын нығытыуҙа ҙур өлөш индереүе өсөн^[7]
Ҡыҙыл Йондоҙ ордены
II дәрәжә «СССР Ҡораллы көстәрендә Ватанға хеҙмәт иткән өсөн» ордены
III дәрәжә «СССР Ҡораллы көстәрендә Ватанға хеҙмәт иткән өсөн» ордены

Иҫкәрмәләр

↑ Указ Президента РФ от 10.06.1992 № 612 «О первом заместителе начальника Генерального штаба Вооружённых Сил Российской Федерации» 2016 йыл 20 август архивланған.
↑ Баранец В. Ельцин и его генералы: Записки полковника Генштаба. — М.: Совершенно секретно, 1998. — ISBN 5-89048-058-8
↑ Указ Президента РФ от 18.06.1996 № 927 «Об исполняющем обязанности Министра обороны Российской Федерации» (билдәһеҙ). Дата обращения: 20 апрель 2016. Архивировано 12 май 2016 года. 2016 йыл 12 май архивланған.
↑ Указ Президента РФ от 24.07.1996 № 1087 «О Колесникове М. П.» (билдәһеҙ) Дата обращения: 20 апрель 2016. Архивировано 12 май 2016 года. 2016 йыл 12 май архивланған.
↑ Указ Президента РФ от 18.10.1996 № 1460 «О Колесникове М. П.» (билдәһеҙ) Дата обращения: 20 апрель 2016. Архивировано 12 май 2016 года. 2016 йыл 12 май архивланған.
↑ Могила М. П. Колесникова
↑ Указ Президента РФ от 1 июля 1999 г. № 861

Әҙәбиәт

Военная энциклопедия в 8 т. Т. 4. — М.: Воениздат, 1994—2002. — С. 95-96.
Большая Российская Энциклопедия. Т. 14:"Киреев"—"Конго". — М.: Большая Российская энциклопедия, 2009. — С. 471.

Һылтанмалар

Колесников Михаил Петрович на сайте Министерства обороны Российской Федерации

[1] Указ Президента РФ от 10.06.1992 № 612 «О первом заместителе начальника Генерального штаба Вооружённых Сил Российской Федерации» 2016 йыл 20 август архивланған.

[2] Баранец В. Ельцин и его генералы: Записки полковника Генштаба. — М.: Совершенно секретно, 1998. — ISBN 5-89048-058-8

[3] Указ Президента РФ от 18.06.1996 № 927 «Об исполняющем обязанности Министра обороны Российской Федерации» (билдәһеҙ). Дата обращения: 20 апрель 2016. Архивировано 12 май 2016 года. 2016 йыл 12 май архивланған.

[4] Указ Президента РФ от 24.07.1996 № 1087 «О Колесникове М. П.» (билдәһеҙ) Дата обращения: 20 апрель 2016. Архивировано 12 май 2016 года. 2016 йыл 12 май архивланған.

[5] Указ Президента РФ от 18.10.1996 № 1460 «О Колесникове М. П.» (билдәһеҙ) Дата обращения: 20 апрель 2016. Архивировано 12 май 2016 года. 2016 йыл 12 май архивланған.

[6] Могила М. П. Колесникова

[7] Указ Президента РФ от 1 июля 1999 г. № 861

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]