Бишмунса
Бишмунса — Рәсәй Федерацияһы Татарстан Республикаһы Әлмәт районы ауылы. Бишмунса ауыл биләмәһе составына керә һәм уның үҙәге булып тора.
Ауыл | |
Бишмунса татар. Бишмунча | |
Ил | |
---|---|
Федерация субъекты | |
Муниципаль район | |
Ауыл биләмәһе | |
Координаталар | |
Нигеҙләнгән | |
Халҡы |
740 человек (2000) |
Милли состав | |
Конфессиональ составы | |
Сәғәт бүлкәте | |
Телефон коды |
+7 +7 |
Почта индексы |
423443 |
Һанлы танытмалар | |
Автомобиль коды |
- |
Код ОКАТО | |
Код ОКТМО | |
Номер в ГКГН | |
География
үҙгәртергәАуыл Урсала йылғаһының һул ҡушылдығы — Кама буйында, Әлмәт ҡалаһынан көньяҡ-көнсығыштараҡ 22 км алыҫлыҡта урынлашҡан[1].
Тарих
үҙгәртергәБишмунса — Юрмый улустары башҡорттарының һәм типтәрҙәрҙең ауылы. 1730 йылдарҙа нигеҙләнгән[1]. 12-се башҡорт кантоны, Ырымбур губернаһы Бөгөлмә өйәҙенә ҡарай. 1850 йылда Бөгөлмә өйәҙе Һамар губернаһына инә. 1866 йылда ырыу улустары бөтөрөлгәс, ауыл Микул улусы составына керә.
Ауыл мәсете тураһында тәүге тапҡыр 1762 йылда телгә алына, 1866 йылда икенсе мәсет, ә 1908 йылда өсөнсө мәсет төҙөлә. Мәсеттәр эргәһендә мәктәптәр булған. ХХ быуат башында ауылда 3 һыу тирмәне, земство станцияһы теркәлгән[1].
1920 йылда ауыл яңы ойошторолған Татар АССР-ының Бөгөлмә кантоны составына керә. 1930 йылда Әлмәт районына составына инә[1].
1920 йылдарҙа Бишмунсанан сыҡҡан кешеләр Аҡшишмә һәм Камайылға ауылдарына нигеҙ һала[1].
Халҡы
үҙгәртергә1795 йылда — ир енесле 232 йән типтәр, 41 йән башҡорт һәм 24 йән яһаҡлы татар; 1859 йылда ир енесле 219 йән типтәр[2] йәшәгән. Керҙәш башҡорттар сығышы менән Байлар улусының Муртыштамаҡ ауылынан[3].
1795 | 1859 | 1883 | 1889 | 1897 | 1910 | 1920 | 1926 | 1938 | 1949 | 1958 | 1970 | 1979 | 1989 | 2000 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
324 | 1062 | 1336 | 1598 | 2038 | 2887 | 2377 | 2177 | 2801 | 1208 | 1099 | 1061 | 930 | 700 | 740 |
Инраструктура
үҙгәртергәАуылда урта мәктәп, мәҙәниәт йорто, китапхана бар.
Иҫкәрмәләр
үҙгәртергә- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 Татарская энциклопедия.
- ↑ «живущих на башкирской земле по указу Правительствующего Сената от 19 июня 1749 г.»
- ↑ Асфандияров А. З. Аулы мензелинских башкир. — Уфа: Китап, 2009. — С. 575—576. — 600 с. — ISBN 978-5-295-04952-1.