Вишну
Вишну — индуизм илаһы. Вайшнавизмда иң оло йән һәм һаҡлау илаһы булып тора. Уның күренекле аватарҙары Рамаянала Рама һәм Махабхаратала Кришна булып тора. Шулай уҡ Нараяна, Ананта, Кешава, Трилокинатх, Иштадэва, Джаганнатх, Васудэва, Витхоба һәм Һари исемдәре менән мәғлүм. Вишну традицион рәүештә ҡатыны Лакшми менән Шеша йыланының балдаҡларында ял иткән итеп һәм "Ғәләмне ысынбарлыҡҡа ашсын өсөн күҙ алдына килтерә". Һинд дине риүәйәттәрендә, Вишну ҡараһыу зәңгәр тәнле һәм дүрт ҡуллы итеп һүрәтләнә. Ул аҫҡы һул ҡулында Падма (символ)ты (лотос ҫәҫкәһен) , аҫҡы уң ҡулында, Кумодаки Гада (суҡмарын) , өҫкө һул ҡулында Панчаджанья Шанкха (ҡабырсығын) һәм өҫкө уң ҡулында Сударшана (дискын) тотҡан итеп һүрәтләнә. Вишну йәйәһе Шаранга булараҡ мәғлүм, ә ҡылысы Нандака булараҡ мәғлүм.
Вишну | |
Lua хатаһы: expandTemplate: template "lang-sa-sidd" does not exist. | |
Зат | ир-ат |
---|---|
ХФА-лағы транскрицияһы | ʋɪʂɳʊ һәм ʋɪʃ.nuː |
Хәләл ефете | Лакшми[d][1][2] |
Балалары | Кама[d], Айяппа[d], Девасена[d], Valli[d] һәм Мангала[d] |
Иконографический атрибут | Сударшана[d], Шанкха[d], Каумодаки[d] һәм Padma[d] |
Алла ... ҡарай | Индуизм |
Менге хайуан | Гаруда[d][3] һәм Шеша[d][4] |
Вишну Викимилектә |
Шулай уҡ ҡарағыҙ
үҙгәртергәИҫкәрмәләр
үҙгәртергә- ↑ Лакшми (урыҫ) // Большая советская энциклопедия / под ред. О. Ю. Шмидт — 1 — М.: Акционерное общество «Советская энциклопедия», 1920.
- ↑ Вс. М. Лакшми (урыҫ) // Энциклопедический словарь — СПб.: Брокгауз — Ефрон, 1896. — Т. XVII. — С. 272.
- ↑ Encyclopedia of Hinduism — Б. 491–492. — ISBN 978-0-8160-7564
- ↑ English Wikipedia community Wikipedia (ингл.) — 2001.
Һылтанмалар
үҙгәртергә- «Рамаяна» — подробное изложение (5 кн.)
- «Рамаяна» — литературное изложение Э. Н. Темкина и В. Г. Эрмана (7 кн.)
- «Первая поэма» Древней Индии — краткий поэтический перевод «Рамаяны» Б. Захарьина и Потаповой В. А.
- «Рамакатха Расавахини» — «Рамаяна» в изложении Сатьи Саи Бабы
- «Рамаяна» — аудиокнига
- Бхакти Вигьяна Госвами Шесть уроков «Рамаяны»
- Вишну-Пурана: книга 1 / Пер. с санскрита Т. К. Посовой. СПБ.: Издательство «ОВК», 1995. 256 с.]