Бранислав Нушич: өлгөләр араһындағы айырма
Эстәлек юйылған Эстәлек өҫтәлгән
Айсар (фекер алышыу | өлөш) →Иҫкәрмәләр: күренеште төҙәтеү |
Ryanag (фекер алышыу | өлөш) ә →Биографияһы: clean up using AWB |
||
12 юл:
Был йылдар китаптарында — «У берегов Охридского озера» ({{lang-sr|«Крај обала Охридског језера»}}«Крај обала Охридског језера»), «Косово» ({{lang-sr|«Косово, Опис земље и народа»}}«Косово, Опис земље и народа», 1902—1903) — Нушич публицист, этнограф, тарихсы булараҡ сығыш яһай. Шәреҡ экзотикаһына «Рамазанские вечера» ({{lang-sr|«Рамазанске вечери»}}«Рамазанске вечери», 1898) хикәйәләре һәм «Ташула» (1902) повесы бағышлана. 1900 йылдан Нушич — Белградтағы Халыҡ театрының директор урынбаҫары һәм «Театральная газета» («Позоришни лист») мөхәррире. 1904—1905 йылдарҙа — Нови-Сад ҡалаһында Халыҡ театры директоры, 1913—1915 йылдарҙа — Скопьела театр директоры, унан һуң — Белградта Халыҡ театры драматургының урынбаҫары.
Шул уҡ йылдарҙа көн һайын тиерлек «Политика» гәзитендә Бен Акиба тигән имза аҫтында уның фельетондары баҫылып тора. 1908 йылда Австрияның Босния менән Герцеговинаны аннексиялағанынан һуң, Нушич бөтә Сербияны солғаған патриотик хәрәкәттә ҡатнаша. Беренсе донъя һуғышында һәләк булған улына Нушич «Тысяча девятьсот пятнадцатый» ({{lang-sr|«Девет-сто петнаеста»}}«Девет-сто петнаеста») тигән китабын бағышлай, унда һуғышҡа ҡаршы протест, илһөйәрҙең әрнеүе һәм асыуы сағыла. 1915—1918 йылдарҙа Италияла, Швейцарияла, Францияла эмиграцияла йәшәй. 1918 йылда Сербтар, Хорваттар һәм Словендар Короллеге барлыҡҡа килгәс, Нушич тыуған иленә ҡайта һәм 1923 йылға тиклем мәҙәниәт министрлығында эшләй, [[Сараево]]
== Ижады ==
| |||