Иркутск дәүләт тимер юл университеты
Иркутск дәүләт тимер юл университеты — юғары уҡыу йорто, Себер һәм Алыҫ Көнсығыштың тимер юл транспорты өлкәһендә әйҙәүсе уҡыу-уҡытыу һәм фәнни-инженерлыҡ үҙәктәренең береһе.
| Иркутск дәүләт тимер юл университеты | |
| Нигеҙләү датаһы | 1975[1] |
|---|---|
| Дәүләт |
 Рәсәй[2][1] |
| Административ-территориаль берәмек | Иркутск |
| Баш компания (ойошма, предприятие) | Федераль тимер юл транспорты агентлығы[d][3] |
| Рәсми сайт |
irgups.ru irgups.ru[1] |
 | |
 Иркутск дәүләт тимер юл университеты Викимилектә | |
Тулы исеме — Иркутск дәүләт тимер юл университеты юғары белем биреү федераль дәүләт бюджет мәғариф учреждениеһы. Университетты ойоштороусы — Рәсәй Федерацияһы. Ойоштороусы функцияларын һәм вәкәләттәрен Федераль тимер юл транспорты агентлығы башҡара.
Ойоштороу яғынан Рәсәй Федерацияһының дүрт субъектында һәм Монгол Халыҡ Республикаһында филиалдары булған төбәк-тармаҡ университет комплексы, уның составына Иркутскиҙағы төп вуз, дүрт филиал һәм өс коллдеж менән ике техникум инә.
Тимер юл тармағы һәм халыҡ хужалығының башҡа тармаҡтары өсөн 32 йүнәлеш буйынса юғары һәм 12 йүнәлеш буйынса урта махсус һөнәри белемле белгестәр әҙерләй.
Университет йыл һайын юғары һәм урта махсус белемле 4000-дән артыҡ белгес сығара.
Юғары уҡыу йорто үҙ тамамлаусыларын эшкә урынлаштырыу күрһәткесе һәм йәш белгестәрҙең уртаса айлыҡ эш хаҡы буйынса төбәктә беренсе урынды алып тора.[4][5]
Ректоры — Каргапольцев Сергей Константинович, техник фәндәр докторы, профессор.
Тарихы
үҙгәртергәТарихи ваҡиғалар һәм даталар:
1932 — ике һөнәр буйынса әҙерлек менән Көнсығыш-Себер транспорт инженерҙары институты (СИТ) асыла. Иннокентьевск станцияһында (хәҙер Иркутск-сортировка) институт урынлаша.
1934 — ВСИТ үҙгәртеп ҡороу юлы менән Новосибирск инженерҙар юлдары институты бел берләштерелә.
1946 — тимер юл транспорты Иркутскиҙа инженерҙарының Бөтөнсоюз ситтән тороп уҡыу-консультация пункты (УҠЫП) асыла. УҠЫП Хабаровск институтына тапшырыла.
1961 — УКП филиал статусын ала.
1962 — УКП (филиал) Новосибирск тимер юл транспорты инженерҙары институтына тапшырылған.
1963 йылдың 9 майында КПСС Үҙәк Комитеты һәм СССР Министрҙар Советының Иркутск ҡалаһында тимер юл транспорты инженерҙары институтын ойоштороу тураһында № 533 ҡарары сыға.
1975 йыл вуздың тыуған йылы тип һанала. СССР бәйләнеш юлдары министрлығы 1975 йылдың 18 июлендәге 1534 номерлы бойороҡто сығара, ул тимер юл транспорты Иркутскиҙа үҙ институтын ачуга ризалыҡ ия бирә. Уны асыу өсөн база яңы ғына була. Институт Курчатова ур., 10, 1, 2-се ҡатта урынлашҡан. Ҡалған ҡаттарҙа студенттар өсөн дөйөм кеше торған була.
2002 йылдың 13 февралендә Рәсәй Мәғариф министрлығының Аккредитация Коллегияһы ҡарары менән Иркутск тимер юл транспорты инженерҙары институты университет статусына эйә була.
2005 йылдың 1 декабрендә РФ Хөкүмәте ҡарары менән университет төбәк-тармаҡ университет комплексы итеп үҙгәртелә. Юғары уҡыу йорто төбәктә үҙ структураһында Красноярск Чита һәм тимер юл транспорты техникумдары, Улан-Удэ тимер юл транспорты көллиәтен һәм Иркутск тимер юл транспорты медицина көллиәтен берләштереп, берҙән-бер университет комплексы булып ҡала.
Иҫкәрмәләр
үҙгәртергә- ↑ 1,0 1,1 1,2 (unspecified title) — 2017-07-12 — 2017. — doi:10.6084/M9.FIGSHARE.5203408.V1
- ↑ (unspecified title) — 2017-05-22 — 2017. — doi:10.6084/M9.FIGSHARE.5032286
- ↑ Единый Государственный Реестр Юридических Лиц, ЕГРЮЛ
- ↑ Ргупс вошел в ТОП-10 вузов СПО по востребования выпускников — IrkutskMedia. irkutskmedia.ru. Дата обращения: 25 декабрь 2019.
- ↑ Паспорт — Портал мониторинга трудоустройства выпускников. graduate.edu.ru. Дата обращения: 6 декабрь 2015. Архивировано из оригинала 16 октябрь 2015 года. 2015 йыл 16 октябрь архивланған.
Сығанаҡтар
үҙгәртергә- Память сердца – сильней документов: Граждане Монголии – выпускники иркутских вузов / под ред. О.Ю. Оношко, И.Н. Щербаковой. Иркутск: Изд-во БГУЭП, 2008. – 240 с.
- С Нархозом связанные судьбы (Очерки, рассказы, эссе). – Иркутск: Изд-во БГУЭП, 2010. – 590 с.
- Сонич Г.Ф. Иркутская государственная экономическая академия: История в лицах: Справ. биограф. изд. – Иркутск: Изд-во ИГЭА, 2000. – 400 с. —