Бирклинген монастыры
Бирклинген монастыры[2] (нем. Kloster Birklingen) — бавария ҡала общинаһы Ипһофен (Түбәнге Франкония) территорияһындағы шул уҡ исемле районында урынлашҡан һәм Бамберг архиепархияһына ҡараған элекке августин монастыры; 1459 йылда епископ Иоһанн фон Грумбах инициативаһы буйынса нигеҙ һалынған — 1546 йылда таратылған.
| Бирклинген монастыры | |
| Нигеҙләү датаһы | 1459 |
|---|---|
.jpg) | |
.jpg) | |
| Дәүләт | Германия |
| Административ-территориаль берәмек | Ипхофен[d] |
| Ғәмәлдән сыҡҡан дата | 1546 |
| Входит в состав списка памятников культурного наследия | Q1832124? |
| Мираҫ статусы | Баварияла архитектура ҡомартҡыһы[d][1] |
| Адрес | Klostergasse 3 |
| Категория Викисклада для интерьера элемента | Category:Interior of St. Maria (Birklingen)[d] |
 | |
 Бирклинген монастыры Викимилектә | |
Тарихы һәм тасуирламаһы үҙгәртергә
Нигеҙләнеүе үҙгәртергә
Монастырҙың алдағы тарихы беренсе тапҡыр аббат Иоһанн Тритемий эштәрендә телгә алына: рухани, нисек итеп Бирклинген районында, урманда, Дева Мария иконаһы табылыуы тураһында һөйләгән легенда яҙып алған булған; уны ҙур булмаған часовняға күсерәләр. Монастырь йылъяҙмаһы үҙе был ваҡиғаны туранан-тура атамай, әммә яҡынса 1455 йылда часовняға, тиҙҙән «мөғжизә ҡыла» башлаған, Мария (Пьета) рәсеме урынлаштырылыуы тураһында хәбәр итә. Хаж ҡылырға килеүселәр ағымы даими арта барған һәм 1457 йылда инде Вюрцбург епискобы Иоһанн III сиркәүҙе киңәйтеү өсөн аҡса йыя башлай. Бер йылдан һуң инде, 1458 йылдың 24 майында, яңы ҡорамдың тәүге нигеҙ ташы һалыған — тантанала епископ Йоһаннес Һуттер ҡатнашҡан.
Епископ Иоһанн фон Грумбах Бирклинген ҡалаһында (киләсәктә ғибәҙәт ҡылырға йыйылыу урыны булып киткән) монастырь төҙөүҙе планлаштыра башлаған. Монастырь йылъяҙмаһы папа Пий II буллаһы буйынса нигеҙ һалыныуҙың фактик датаһын атай — 1459 йылдың 16 апреле. Әммә бынан һуң ҡайһы бер ваҡыт арауығында монастырь буш торған. Шул уҡ ваҡытта, 1459—1463 йылдарҙағы Бавария һуғышы 1462 йылдың 25 апрелендә — һаҡ охранная грамота булыуына ҡарамаҫтан — яңы монастырға баҫып инә. Монахтар Ипһофенға ҡаса, ә монастырҙың төп биналары янғындан ҡотолоп ҡала. 1462 йылдың авгусында ғына монахтар монастырға ҡабат әйләнеп ҡайтҡан һәм емерелгән хужалыҡты тергеҙә башлаған. 1463 йылдың 24 апрелендә монастырь үҙаллылыҡ алған: канониктар приорҙы үҙҙәре һайлау хоҡуғына эйә булған. 1463 йылдың 18 сентябрендә яңы монастырь сиркәүе изгеләндерелгән, ә 24 декабрҙә унда беренсе ғибәҙәтбулған. Монастырҙы нығытыу төбәккә хаж ҡылыу артыуына килтергән.
Артабанғы йылдарҙы тикшеренеүселәр монастырь тормошоноң ҡыҫҡа үҫеш осоро тип атаған: уның үҙенең биләмәһе киңәйгән, йоғонтоһо артҡан һәм ҡомартҡылар һатып алынған. Шулай граф Кастелиҙар монастырь сиркәүен үҙ ғаиләһе ағзаларын ерләү урыны сифатында файҙалана башлаған. Монастырҙың бөлгөнлөккә төшөүе руханиҙар башлығы Михаэль Визандт дәүерендә башлаған: 1524 йылдың 14 февралендә үк Ипһофен ҡалаһы халҡы монастырҙың ҡалала урынлашҡан шарап баҙын талаған. Бер йылдан һуң, 1525 йылдың апрелендә монастырға янағандар — уның иген запасын тирә-яҡта йәшәгән халыҡҡа тапшырыуҙы талап иткәндәр. 3 майҙа ҡала халҡы, Изге Мария хаж сиркәүен дә индереп, монастырь биналарын талаған һәм яндырған.
1526 йылдың 9 ғинуарында приор Михаил барлыҡ монастырь байлыҡтарын епископ Конрад II тапшырырған — шуға үҙе һәм үҙенең монахтары өсөн 583 гульден күләмендә пенсия алған. Әммә папа Климент VII был килешеүҙе өҙгән — һәм бушап ҡалған монастырға йәшәргә яңынан монахтар саҡырған. 1527 йылда монахтар монастырҙы тергеҙергә маташҡан, әммә 1542 йылда уҡ монастырь мөлкәте епископлыҡҡа тапшырылған, ә 1546 йылда 22 февралендә монахтар монастырҙы ташлап китергә рөхсәт алған — был Бирклинген аббатлығы тарихының аҙағы булған. Монастырҙы тергеҙеүҙең уңышһыҙлыҡҡа осрау сәбәбе — уның бик ныҡ емерелеүенән һәм кешеләрҙең етмәүенән бигерәк монахтар һәм крәҫтиәндәр араһында ҡаршылыҡтарҙың яңырыуында булған.
Шулай уҡ ҡарағыҙ үҙгәртергә
- Буксһайм монастыры
- Пиленһофен монастыры
- Буркһаузендағы Фәрештә-һаҡсы монастыры
Иҫкәрмәләр үҙгәртергә
- ↑ http://geodaten.bayern.de/denkmal_static_data/externe_denkmalliste/pdf/denkmalliste_merge_675139.pdf
- ↑ Вильгельм Циммерман. История крестьянской войны в Германии. — 1937. — Т. 2.
Әҙәбиәт үҙгәртергә
- Backmund, Norbert: Chorherrenorden und ihre Stifte in Bayern, Passau 1966, S. 69.
- Bauer, Hans: Das Kitzinger Land, Volkach o. J., S. 20—23.
- Breuer, Tilmann u. a. (Bearb.): Dehio. Handbuch der Deutschen Kunstdenkmäler, Bayern I (Franken), München und Berlin 1999, S. 223.
- Freudenberger, Theodor: Quellen zur Geschichte der Wallfahrt und des Augustinerchorherrenstiftes Birklingen bei Iphofen (Mfr.) 1457—1546 // Würzburger Diözesangeschichtsblätter 5 (1937), S. 1 ff.
- Hojer, Gerhard: Ehemaliger Landkreis Scheinfeld, München o. J., S. 28 f.
- Schneider, Erich: Klöster und Stifte in Mainfranken, Würzburg 1993, S. 175 f.
Һылтанмалар үҙгәртергә
- Erich Schneider. Birklingen — Verwüstete Wallfahrt (нем.). hdbg.eu. Haus der Bayerischen Geschichte. Дата обращения: 22 апрель 2019.