Әл-Әғраф (ғәр. الأعراف‎ /ʔal.ʔaʕ.ˈraːf/ «кәртәләр») — ислам эсхатологияһында тамуҡ (йәһәннәм) һәм ожмах (йәннәт) араһындағы арауыҡ, ундағыларҙың яҙмышы яҡшы яҡҡа ла, насар яҡҡа ла үҙгәреүе мөмкин. Ҡөрьәндең етенсе сүрәһендә телгә алына [1].

Әл-Әғраф
ғәр. الْأَعْرَاف
 Әл-Әғраф Викимилектә

Ҡөрьәндә үҙгәртергә

Әғрафтәге халыҡтың изге эштәре менән гонаһтары тиң булып сыға, шуға күрә улар унда Аллаһтың мәрхәмәтен көтөп ҡаласаҡ. Улар, ожмахта йәшәүселәрҙе, шундай яҙмыштарҙы уртаҡлашырға хыялланып, сәләмләр һәм, тамуҡ ғазаптарының ҡурҡыныстарын күреп, Аллаһтан мәрхәмәт һорар. Ахыр сиктә, Аллаһы Тәғәлә уларҙы аяп, ожмахҡа индерер[1]

Был хаҡта Ҡөрьән сүрәһендәге аяттар ошолай бәйән итә:

  Улар араһында — ҡорма, ә кәртәлә — кешеләр, улар бөтә кешене лә [ожмах һәм тамуҡ әһелдәрен] билдәләргә ҡарап беләләр. Һәм ожмахҡа инергә теләгән, әммә инмәгән кешеләр ожмах әһелдәренә: «Сәләмун ғәләйкүм!» — тип сәләм бирерҙәр.   Уларҙың күҙ ҡараштары тамуҡ әһелдәренә төшһә, улар: «Раббыбыҙ! Беҙҙе залимдар менән урынлаштырма!» — тип әйтерҙәр.
 

Иҫкәрмәләр үҙгәртергә

Һылтанмалар үҙгәртергә