Озеров Лев Адольфович
Озеров Лев Адольфович (ысын фамилияһы — Гольдберг[3]; 23 август 1914 йыл—18 март 1996 йыл) — урыҫ совет шағиры һәм тәржемәсеһе, тәнҡитсе, әҙәбиәт белгесе. Филология фәндәре докторы. Литва ССР-ының атҡаҙанған мәҙәниәт эшмәкәре (1980).
| Озеров Лев Адольфович | |
.jpg) | |
| Зат | ир-ат[1] |
|---|---|
| Гражданлыҡ |
 Украина СССР Рәсәй |
| Тыуған көнө | 10 (23) август 1914[1] или 23 август 1914[2] |
| Тыуған урыны | Киев, Рәсәй империяһы |
| Вафат булған көнө | 18 март 1996[1][2] (81 йәш) |
| Вафат булған урыны | Мәскәү, Рәсәй |
| Ерләнгән урыны | Головино зыяраты[d] |
| Яҙма әҫәрҙәр теле | урыҫ теле |
| Һөнәр төрө | шағир, әҙәби тәнҡитсе, историк литературы |
| Эш урыны | А. М. Горький исемендәге әҙәбиәт институты |
| Уҡыу йорто | М. В. Ломоносов исемендәге Мәскәү дәүләт университеты |
| Ғилми дәрәжә | филология фәндәре докторы[d] |
| Жанр | шиғриәт |
| Маҡтаулы исемдәре һәм башҡа бүләктәре |
  |
Башта үҙ исеме Лев Гольдберг, шулай уҡ Лев Берг һәм Л. Корнев әҙәби псевдонимдары аҫтында баҫыла.
Биографияһы үҙгәртергә
Лев Адольфович Озеров 1914 йылдың 23 авгусында ҡалаһы Киевта фармацевтар Адольф (Айзик) Григорьевич һәм Софья Григорьевна Гольдбергтар ғаиләһендә тыуған. Башта — Златоуст, ә һуңынан Тарасов урымында йәшәй[4]. 25-се мәктәптә уҡый[5]. 1934 йылда Мәскәү ҡалаһына күсеп килә. Мәскәү философия, әҙәбиәт һәм тарих институтын (1939) һәм уның аспирантураһын (1941) уңышлы тамамлап, кандидатлыҡ диссертацияһын яҡлай.
Бөйөк Ватан һуғышында хәрби журналист булараҡ ҡатнаша. 1943 йылдан ғүмеренең һуңғы көндәренә тиклем Әҙәбиәт институтында уҡыта, әҙәби тәржемә кафедраһы профессоры (1979 йылдан), филология фәндәре докторы.
Тәүге шиғырҙары 1932 йылда нәшер ителә, беренсе китабы 1940 йылда сыға. Барыһы 20-нән ашыу шиғырҙар йыйынтығы нәшер ителгән. Бик күп шиғри тәржемәләр башҡара, башлыса украин (Т. Г. Шевченко һәм башҡалар), литва (К. Борут, А Т. Венцлов, Э. Межелайтис һәм башҡалар), идиш (С. З. Галкин һәм башҡа) һәм СССР-ҙың башҡа халыҡтар телендә.
Урыҫ һәм украин шиғриәте тураһында бер нисә китап һәм мәҡәләләр авторы, шул иҫәптән Ф. И. Тютчев, А.. А. Фет, Б. П. Пастернак, шулай уҡ очерк мемуарҙары, шул иҫәптән А. А. Ахматова, Н. А. Заболоцкий һәм башҡалар тураһында. 1959 йылдың 23 июнендә «Литературная газета»һында баҫтырылған Озеровтың «Анна Ахматова шиғырҙары» мәҡәләһе күп йыллыҡ тынлыҡты боҙа. Лев озеров һуғышта һәләк булған йәки Сталин репрессияларына дусар булған, йәки донъянан иртә киткән үҙ быуыны шағирҙарының (шул иҫәптән И. Л. Сельвинский, А С. Кочетков, Д. Б Кедрин, Г Н. Оболдуев) ижади мираҫын һаҡлап ҡалыу өсөн бик күп эшләй .
Литва ССР-ының атҡаҙанған мәҙәниәт эшмәкәре (1980), «Арион» журналы премияһы лауреаты (1994).
1996 йылдың 18 мартында вафат була. Мәскәүҙә Головин зыяратында ерләнгән.
Һылтанмалар үҙгәртергә
Әҫәрҙәре үҙгәртергә
Шиғырҙар китаптары үҙгәртергә
- Приднепровье. — К., 1940.
- Ливень. — М., 1947.
- Признание в любви. — М., 1957.
- Светотень. — М.: «Советский писатель», 1961.
- Дороги новый поворот. — М.-Л., 1965.
- Лирика. 1931—1965. — М., 1966.
- Неземное тяготение. — М., 1969.
- Осетинская тетрадь. — Орджоникидзе, 1972.
- Вечерняя почта. — М., 1974.
- Избранные стихотворения. — М., 1974.
- Далёкая слышимость. — М., 1975.
- За кадром. — М., 1978.
- Думаю о тебе. — М., 1981.
- Золотая свирель. — Орджоникидзе, 1985.
- Земная ось. — М., 1986.
- Аварийный запас. — М., 1990.
- Бездна жизни. — М., 1996.
- Портреты без рам. — М., 1999.
- Dar ne vakaras. Lyrika. Versta iš rusų kalbos. — Vilnius: Vaga, 1975.
Шиғырҙар тураһында китаптар үҙгәртергә
- Павло Тычина. — К., 1943.
- Работа поэта. — М., 1963.
- Труд, страсть, вдохновение. — М., 1966.
- В мастерской стиха. — М., 1968.
- А. А. Фет. — М., 1970.
- Мастерство и волшебство. — М., 1972 (2-е изд. — М., 1976).
- Поэзия Тютчева. — М., 1975.
- Стих и стихи. — М., 1975.
- Биография стихотворения. — М., 1981.
- Необходимость прекрасного. — М., 1983.
- Двойной портрет (О советской школе поэтического перевода). — М., 1986.
- Начала и концы. — М., 1989.
- О Борисе Пастернаке. — М., 1990.
- Дверь в мастерскую. Борис Пастернак. Анна Ахматова. Николай Заболоцкий. — Париж-Москва-Нью-Йорк, 1996.
- Страна русской поэзии. Статьи разных лет. — М., 1996.
Иҫкәрмәләр үҙгәртергә
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Bibliothèque nationale de France идентификатор BNF (фр.): платформа открытых данных — 2011.
- ↑ 2,0 2,1 ОЗЕРОВ Лев Адольфович // Русская литература XX века. Прозаики, поэты, драматурги (урыҫ) / под ред. Н. Н. Скатов — 2005. — С. 686—687. — ISBN 5-94848-262-6
- ↑ Воспоминания Л. Беринского 2013 йыл 8 октябрь архивланған.
- ↑ Лев Озеров. Последние стихи // Пантеон, № 2, 1997.
- ↑ Александр Бураковский. Четыре интервью
- Писатели Москвы: Биобиблиографический справочник / Сост.: Е. П. Ионов, С. П. Колов.— М.: Моск. рабочий, 1987. — С. 335.
- Озеров, Лев Адольфович // Краткая литературная энциклопедия / Гл. ред. А. А. Сурков. — М. : Советская энциклопедия, 1962—1978.
- Озеров, Лев Адольфович // Энциклопедия «Кругосвет».
- Озеров, Лев Адольфович. На сайте «Хронос».
- Страница на сайте «Стихия»