Хәрби эш (урыҫса Вое́нное де́ло[1] — дәүләттең Хәрби Көстәренең төҙөлөшө, әҙерлеге, улар менән тыныс осорҙа һәм һуғыш ваҡытында идара итеү, шулай уҡ халыҡты һуғыш була ҡалһа тип әҙерләү буйынса теоретик һәм практик мәсьәләләрҙе үҙ эсенә алған дөйөмләштерелгән һәм йыйылма термин.

Сунь-цзы, «Һуғыш оҫталығы» трактаты.

Тар мәғәнәлә — хәрби хеҙмәткәрҙәр һәм армияла хеҙмәт итергә тейешлеләргә үҙҙәренең хәрби бурысын уңышлы үтәү өсөн кәрәкле белем, оҫталыҡ һәм күнекмәләр системаһы[2].


Иҫкәрмәләр үҙгәртергә

  1. Военное дело. Большая советская энциклопедия. — М.: Советская энциклопедия. 1969—1978.
  2. Источник: «Военный энциклопедический словарь.» — М.: Военное издательство, 1984.

Әҙәбиәт үҙгәртергә

Энциклопедиялар үҙгәртергә

Уҡыу әсбаптары һәм фәнни хеҙҙмәттәр үҙгәртергә

Публицистика үҙгәртергә

Тарихи әҙәбиәт үҙгәртергә

  • Флавий Вегеций Ренат. Краткое изложение военного дела.
  • Max Jähns: Geschichte der Kriegswissenschaften, vornehmlich in Deutschland, I—III, München und Leipzig 1889—1891 (= Geschichte der Wissenschaften in Deutschland: Neuere Zeit, 21), Neudruck Hildesheim 1965

Һылтанмалар үҙгәртергә

Ҡалып:Военное дело