Орлова Любовь Петровна: өлгөләр араһындағы айырма

совет театр һәм кино актёры, йырсы, бейеүсе, пианист. Ленин ордены кавалеры. СССР-ҙың халыҡ артисы.
Эстәлек юйылған Эстәлек өҫтәлгән
Akkashka (фекер алышыу | өлөш)
"Орлова, Любовь Петровна" битен тәржемә итеп төҙөлгән
(айырмалар юҡ)

12:09, 20 сентябрь 2020 өлгөһө

Любо́вь Петро́вна Орло́ва (29 января [11 февраля1902, Звенигород — 26 ғинуарҙа 1975, Мәскәү) — совет театр һәм кино актёры, йырсы, бейеүсе, пианист. Ленин ордены кавалеры (1939). Ике l дәрәжә Сталин премияһы лауреаты (1941, 1950). СССР-ҙың халыҡ артисы (1950)[1].

Биографияһы

Тыуған Любовь Орлова 29 января [11 февраля1902 йылдың Звенигород (хәҙерге Мәскәү өлкәһе) ҡалаһында дворян ғаиләһендә донъяға килә. Атаһы Пётр Фёдорович Орлов (1867-1938) хәрби ведомствола хеҙмәт итә. Сухотина әсә Евгения Николаевна (1878-1945) сығышы менән боронғо дворяндар нәҫеленән.

Ата-әсәе ҡыҙҙарының профессиональ пианист булыуын теләй һәм, ете йәше тулғас, уны музыка мәктәбенә бирә. уҡырға

 
Любовь Орлова йәш сағында. Фортепиано дәрестәре

1919 йылда Мәскәү урта мәктәпбен тамамлай. 1919 —1922 йылдарҙа К. А. Кипптың[2] фортепиано класы буйынса Мәскәү консерваторияһында уҡый. Матди хәле ауыр булғанғамы әллә, бәлки, Меньер ауырыуы менән сирләгәндән һуң, ишетеү һәләтенә зыян килгәнгәме, консерваторияла уҡыуын тамамлай алмай. 1922—1925 йылдарҙа А. В. Луначарский исемендәге Мәскәү театр техникумы хореография бүлегендә (хәҙер ГИТИС) уҡыған, параллель рәүештә Художество театры режиссёры педагог Е. С. Телешованан актёрлыҡ оҫталығы дәрестәрен ала. 1920—1926 йылдарҙа музыка уҡытыусыһы һәм Мәскәү: «Унион» (һуңғараҡ — ҡабатлап күрһәтелеүсе фильм кинотеатрында), «Арс», «Великий Немой», «Орфеум» кинотеатрҙарында тапёр (тауышһыҙ киноны музыкаль оҙатыусы) һәм «Арс» кионтеатрында киносеанстар алдынан концерт номерҙары менән сығыш яһай.

1926 йылда кейәүгә сыға, А Г. Берзинға, Игенселек халыҡ административ начальнигы урынбаҫары-финанс идаралығы игенселек халыҡ комиссариаты (Наркомзем). Бик мәшғүл булһа, ваҡытты бергә үткәрергә аҙ ҡатыны ла, А Г. Берза һәм уның бөтә туғандары бар.

Театр техникумын тамамлағандан һуң мәскәү, 1933 йыл менән 1926 буйынса — павловичтың, артабан уның музыкаль театры актрисаһы. республикаһының халыҡ артисы В. И. Немирович-Данченко (хәҙер — Мәскәү академик музыкаль театрында булып. К. С. Станиславский һәм в. И. Немирович-Данченко).

 
Любовь Орлова һәм Григорий Александров

1930 йылда ҡулға алына, ире эштәре буйынса хеҙмәт партияһы крәҫтиән. Был 1931 йылда һөргөнгә Ҡаҙағстан.

Нисек хоры артисткаһы һәм кордебалетбулып тора, башлыса, эпизодик ролдәр булды. Әммә күптәр был музыкаль драматик ролдәре уның талантын һәм хатта күҙгә ташлана. Әммә уны тәьмин булырға ла, карьера яһарға, башҡа ҡамасау түгел. Һуң ғына, уның матди хәле шул тиклем насарая катастрофический зависимый булған-ире ҡулға алыу өсөн, уның карьера төҙөүгә уның мөмкинлеге эҙләй башлай. 1932 йылда роле Перикола был исем оперетта Ж. Оффенбах эшләп сығарған һәм уның составына хор солисы.

1933 йылда башлаған йәш режиссер артистар менән осрашыу уҙҙы . Г. В. Александров, ул уның артабанғы яҙмышында хәл иткес роль уйнай. Ул уның ҡатыны булған, ул уны үҙ фильм төшөрә.

1933 йылда рәссам П. Вильямс и. в. александров музыкаль театр барырға кәңәш г. Немирович-Данченко, унда спектаклдәрҙән «Перикол» уйнай 31 йәшлек Любовь Орлова. Был эйәреп советы Режиссер, спектакль талантлы актриса булып килә һәм шунда уҡ әсир ғына түгел, әммә һәм уның ҡиәфәте. Шул уҡ көндө уларҙың танышыу. Шул шик, ҙур роль уйнаған кешеләр була Анюта уның яңы фильмы, режиссер булып ҡалды шунан һуң.

Актриса Типаж — яңы заман кешеһе, энергиялы, тәмле, мөләйем, асыҡ күңелле булыуы һәм ныҡышмалы атлап бүгенге һәм киләсәге.

 
Любовь Орлова «Весёлые ребята» фильмында, 1934 йыл


… Александров слепил её именно по образцу Марлен Дитрих. Скажем, в «Веселых ребятах» у неё был знаменитый цилиндр — и только в конце 1960-х годов стало ясно, что это тот самый цилиндр, в каком выступала Марлен Дитрих в «Голубом ангеле». В «Цирке» Орлова снимает свой чёрный парик и остается блондинкой — у неё половина головы чёрная, а половина платиновая, — это тоже кадр из фильма Марлен. Но советский зритель не знал, кто такая Марлен Дитрих. Очень узкий круг людей, в том числе людей искусства, видели западные фильмы, когда их для избранных показывали в Управлении кинематографии в Гнездниковском переулке.

 
Любовь Орлова «Цирк» фильмында Марион Диксон ролендә (1936)
 
Орлова Стрелка ролендә «Минең арттан!» фильмы «Волга-Волга». Имеш-мимештәргә ҡарамай, яратҡан фильмы сталиндың һәйкәлен лә йоғонто яһай «тыуған ил-әсә».
 
Григорий Александров, Любовь Орлова һәм Виктор Талалихин «Боевой киносборник № 4» төшөргәндә, 1941 йылдың авгусы

Профессиональ Актриса йырлай (лирик-колоратурный сопрано), фортепианола уйнай, бейеүҙәр, акробатик трюктар башҡара. Ул сығышы фильмда төп ролдәрҙе «Күңелле балалар», «Цирк», «Волга-Волга», «Яҙ» талантының күп ҡырлылығын шунда күрһәтерһең үҙеңде.

Фильм экранға сыға 1940г йылда «Яҡты юл», сағылдырған «стахановский» хәрәкәте илдәре, унда билдәле башҡарыусылар Орлова «энтузиаст маршы» (Д. Актиль — И. Дунаевский) ролдәрен уйнай һәм ткачиха-многостаночница (прототибы — Валентина Гаганова).

 
Любовь Орлова фронтта һалдаттар алдында сығыш яһай, 1944 йылда

1934-1945 йыл була — актриса киностудияһы «Мосфильм», 1945-1949 йылдарҙа — театр-студияһы киноактер (хәҙер киноактер Дәүләт театры), йырсы параллель «Гастрольбюро». Ваҡытында һуғышының барлыҡ фронттарында совет һалдаттары алдында концерт менән сығыш яһаны: минск һәм Киев эргәһендә, Орел һәм Белгород, Курск һәм Харьков[3]. 1949-1955 йыл был килешеү буйынса эшләй[4].

1955 йыл — актриса театры исемен Вампиловтың.

Һуңғы төшөрөлгән фильм ҡатнашасаҡ артистары менән 1974 йылда «Сыйырсыҡҡа һәм Лира».

Ағзалары СССР кинематографистар Союзы.

1975 йылдың 26 ғинуарында вафат булып ашҡаҙан аҫты биҙе рагы. Ерләнгән новодевичье зыяратында (участка № 3).

2014 йыл адвокат А. Добровинский дача һатып алған Внуково, элек яратып ҡараған Орлова һәм Григорий Александров, шулай уҡ шәхси архивынан һәм актриса режиссер[5].

Хәтер

  • Беренсе ире (1926-1930) — Гаспарович Андрей Берза (1893-1951), административ начальнигы урынбаҫары-финанс идаралығы игенселек Комиссариат. 1930 йылда ҡулға эштәре буйынса крәҫтиән хеҙмәт партияһы һәм һөргөнгә 1931 йылда Ҡаҙағстанда, унда эшләгән иҡтисадсы-плановик булған «Союзпромкорм». Ҡабат ҡулға алына һәм 1938 йылда төҙөлгән ГУЛАГ. Һуғыш тамамланғанға тиклем туғыҙ һылтанмалары булмағас, шунан һуң мәскәүгә ҡайта. 1951 йылда яман шешенән вафат булған, Латвия, бында туғандарым йәшәй[6]. Актриса яҙмышы тураһында нимә беләм һуң ул ҡул түгел, ир һәм ҡатын булып ҡала инде. Александров, И. һорағыҙ Сталин һәм уның яҙмышы тураһында белергә ярҙам итә.
  • Ире граждандар (1932-1933) — Франц, австрия импресарио.
  • Икенсе ире (1933-1975) — Александров Григорий (1903-1983), кинорежиссер, сценарист, педагог. Социалистик Хеҙмәт Геройы (1973). Ссср-ҙың халыҡ артисы (1948).

Орлова тураһында фильмдар һәм телевизион тапшырыуҙар

 
РСФСР-ҙың атҡаҙанған артисы Любовь Орлова һәм РСФСР-ҙың атҡаҙанған сәнғәт эшмәкәре Григорий Александров Ҡыҙыл майҙанда, 1935 йылдың 7 ноябре.
  • Рсфср-ҙың атҡаҙанған артисы (1935)
  • Рсфср-ҙың халыҡ артисы (5.11.1947)
  • Ссср-ҙың халыҡ артисы (6.03.1950)
  • Сталин премияһы беренсе дәрәжә (1941) — ролдәрен башҡарған өсөн Диксон Марион «фильмы Цирк» (1936) һәм роле Атыр фильм «Волга-Волга» (1938)
  • Сталин премияһы беренсе дәрәжә (1950) — ролдәрен башҡарған өсөн америка журналисы Джаннетта Шервуд «фильмы эльба буйында осрашыу» (1949)
  • Ленин Ордены (1.02.1939)
  • Ике хеҙмәт ҡыҙыл байраҡ ордены (1.04.1938, 4.11.1967)
  • Обороналау өсөн «миҙалдары менән Кавказ» (1944)
  • Миҙал «1941-1945 йылдарҙағы бөйөк ватан һуғышында маҡтаулы хеҙмәте өсөн» (1945)
  • Миҙалдар «в память 800-летия москвы» (1947)
  • Маҡтаулы хеҙмәте өсөн «миҙалы. 100 йыллығы-летию со дня рождения Владимир Ильич Ленин» (1970)
  • Миҙал «сиҙәм ерҙәрҙе үҙләштергән өсөн»
  • Юбилей тамға «совет кинематографияһы xx йыл» (1940)
  • VIII венеция кинофестивалендә (1947, иң яҡшы ҡатын-ҡыҙ роле өсөн махсус призға фестивале (фильм «Яҙ») (с. бүленә . И Бергман).
  • IV халыҡ-ара кинофестивале булып Марианск-Лазне (1949, донъяла фильмы өсөн премия «эльба буйында осрашыу»)
  • Почет грамоталары совет тыныслыҡты яҡлау комитеты (1960)[7].

Ижады

Театрҙағы ролдәре

Йыл Исеме Роль
1934 ф Петербургская ночь Грушенька
1934 ф Любовь Алёны миссис Эллен Гетвуд, жена американского инженера
1934 ф Весёлые ребята Анюта
1936 ф Цирк Марион Диксон
1937 ҡыҫҡ Наш цирк Марион Диксон
1938 ф Волга-Волга письмоносица Дуня Петрова («Стрелка»)
1939 ф Ошибка инженера Кочина Ксения Лебедева, сотрудница авиационного института
1940 ф Светлый путь Таня Морозова («Золушка»)
1941 ф Боевой киносборник № 4 письмоносица Дуня Петрова («Стрелка»), ведущая сборника
1941 ф Дело Артамоновых танцовщица Паула Менотти
1943 ф Одна семья Катя

Ҡалып:ВдФильме

1947 ф Весна актриса Вера Шатрова / учёный Ирина Никитина
1949 ф Встреча на Эльбе Джанет Шервуд, журналистка
1950 ф Мусоргский Юлия Фёдоровна Платонова, певица, прима Мариинки
1952 ф Композитор Глинка Людмила Ивановна, сестра композитора
1960 ф Русский сувенир Варвара Комарова (мисс Барбара)

Ҡалып:ВдФильме

1974 ф Скворец и Лира Людмила Грекова («Лира»)

Моссовет исемендәге театр

  • 1947 — «урыҫ мәсьәләһе» К. М. Симонов — Джесси
  • 1953 — «Космонавтар һәм башҡа» М. ГорькийЛидия
  • 1955 — «Лиззи Мак-Кейә» пьесаһы буйынса Ж.-П. Сарҙы «Королдәренә шлюха», режиссер: И. Анисимов-ВульфЛиззи
  • 1958 — «Өң» Йыры. ИбнНора
  • 1963 — «лжец Мил» , Дж. Килти — Патрик Кэмпбэлла
  • 1972 — «Сәйер миссис Сэвидж» Дж. Патрик, режиссер: Л. В. ВарпаховскийЭтель Сэвидж (индереү)
  • Был Звенигород, артистың тыуған иленә, любовь орлова исемендәге мәҙәни үҙәге асып, улар яҡынса һәйкәл ҡуйылған.
  • Мәскәүҙә, йорт, унда 19661975 йылда актриса йәшәгән (Оло Бронная урамы, 29 йорт), ҡуйылған мемориаль таҡта.
  • 1972 йылда актриса исемен йөрөткән астероид була, ҡырымда баҡсаһарай районы обсерватория асыу.
  • 1976 йылда верфендә Югославия судноны һыуға төшөрөү була сәйәхәт булғандыр, йәғни «Мөхәббәт Орлова».
  • 1985 йылда уның исеме менән кратерҙы атағандар «Орлов» на Венера.
  • 1989 йылда йырсы һәм композитор . И. Николаев яҙылған йырҙарын башҡарҙы һәм «бенгаль уттары» (башҡа исеме — «Орлова Мөхәббәт»). Актриса уның иҫтәлегенә бағышлайым был йырҙы. Слово автору — һәм Игорь Николаев Игорь Кохановский.
  • Любовь орлова төрө булып хөрмәтенә аталған 1997 йылда фиалкалар һәм флоксы.
  • 2001 йылда актриса булыу хөрмәтенә сығарылған почта маркаһы Рәсәйҙәге.

Әҙәбиәт

  • 1969 — Любовь Орлова. Ижады тураһында тапшырыу
  • 1983 — Любовь Орлова (документально)
  • 1996 — эзләп юғалған. Любовь Орлова
  • 2002 — бәхет ашырыла. Любовь Орлова
  • 2003 — күберәк мөхәббәт. Александров мөхәббәт һәм Григорий Орлова (документаль фильм)
  • 2005 — Өс мөхәббәт Любовь Орлова
  • 2006 — Любовь Орлова, Григорий Александров (телеканалының тапшырыуҙар циклы ДТВ Кеүек «китте») (документально)
  • 2006Утес. Йыр ғүмер оҙонлоғо (телесериал), Украина. Любовь орлова ролендә — Людмила Ҡарағат
  • 2006Сталин. Live (телесериал). Орлова роле — Екатерина Галахова
  • 2007 — Фемин Совьетика йәки золушка тураһында Әкиәт (документально)
  • 2007 — Өс персонаждар роле эҙләү
  • 2009 — бөйөк комбинатор (документально)
  • 2015һәм Александр Орлов (телесериал). Любовь Орлова роле — Олеся Судзиловская
  • 2015 — Любовь Орлова. Роза һәм шипка (документаль фильм)
  • 2016 — Любовь Орлова. Бөйөк һәм двуликий (документаль фильм)
  • 2020 — күберәк мөхәббәт. Александров мөхәббәт һәм Григорий Орлова (документаль фильмы)[8]
  • Иван Фролов. «Любовь Орлова». — М.: Панорама, 1997. — 272 с. — ISBN 5-85220-535-4.
  • Дмитрий Щеглов. «Любовь и маска». — М.: Олимп, Русич, 1998. — ISBN 5-7390-0512-4.
  • Юрий Сааков. «Любовь Орлова». — М.: Алгоритм, 2002. — 56 с. — ISBN 5-9265-0053-2.
  • Александр Xoрт. «Любовь Орлова». — М.: Молодая гвардия, 2007. — 400 с. — ISBN 978-5-235-03020-6.
  • Юрий Сааков. «Неизвестная Орлова». — М.: Майор, 2011. — 288 с. — ISBN 978-5-699-53554-5.
  • Николай Надеждин. «Григорий Александров и Любовь Орлова:«Любовь на двоих». — М.: Алгоритм; Эксмо, 2010. — ISBN 978-5-98551-101-7.
  • Нонна Голикова. «Любовь Орлова». — М.: Молодая гвардия, 2014. — 240 с. — ISBN 978-5-235-03745-8.
  • Марк Кушниров. «Любовь Орловой и Александрова. Жизнь как кино». — М.: Эксмо, 2015. — 384 с. — ISBN 978-5-699-79331-0.

Иҫкәрмәләр

Һылтанмалар

  1. Театральная энциклопедия. / Гл. ред. П. А. Марков. Т. 4. — М.: Советская энциклопедия, Нежин — Сярев, 1965, 1152 стб. с илл., 6 л. илл.
  2. Кипп Карл Августович. МГК им. Чайковского. Дата обращения: 3 июнь 2017.
  3. Анна Велигжанина. Любовь Орлову пытались отравить… шипами роз. //Комсомольская правда 5 октября 2005 года
  4. Орлова Любовь Петровна — Киносозвездие — авторский проект Сергея Николаева
  5. Валентина Оберемко. Отказ Сталину, странный брак и миллионные сбережения. Тайны Любови Орловой. www.aif.ru. Дата обращения: 26 апрель 2018.
  6. Берзин, Андрей Гаспарович — RuData.ru. www.rudata.ru. Дата обращения: 26 апрель 2018.
  7. Орлова, Любовь Петровна (Хронология)
  8. Любовь Орлова и Григорий Александров. Телеканал «Россия – Культура» (Россия – К). Дата обращения: 2 май 2020.