Карамзин Николай Михайлович: өлгөләр араһындағы айырма
З. ӘЙЛЕ (фекер алышыу | өлөш) "Карамзин, Николай Михайлович" битен тәржемә итеп төҙөлгән |
(айырмалар юҡ)
|
13:51, 17 август 2020 өлгөһө
В 1781—1784 годах Карамзин служил в лейб-гвардии Преображенском полку, из которого вышел в отставку в чине поручика[1]. Ко времени военной службы относятся первые литературные опыты. После отставки некоторое время жил в Симбирске, а потом — в Москве. Во время пребывания в Симбирске вступил в масонскую ложу «Золотого венца», а после приезда в Москву в течение четырёх лет (1785—1789) был членом «Дружеского учёного общества».
Николай Михайлович Карамзин ( 1 (12) декабрь 1766 йыл — 22 май (3 июнь) 1826 йыл) — тарихсы, сентиментализм дәүеренең билдәле, "рус Стерны" тип аталған рус әҙәбиәтсеһе. Рәсәй тарихы буйынса дөйөмләштерелгән беренсе хеҙмәт - «Рәсәй дәүләте тарихын» (1-12-се томдар, 1803-1826) булдырыусы. «Московский журнал»дың (1791-1792) һәм «Вестник европы» (1802-1803) баҫмаларының мөхәррире. Тулы хоҡуҡлы статский советник.
Карамзин тарихҡа урыҫ әҙәби теленең реформаторы булараҡ инә. Уның ижеге галлия ысулына еңел, әммә туранан-тура алыу урынына Карамзин телде калькалар менән тулыландыра. Нәҡ ул «сәнәғәт», «туплау», «әхлаҡи», «эстетик», «дәүер», «сәхнә», «гармония», «һәләкәт», «киләсәк» һүҙҙәре менән байыта[2].
Биографияһы
Николай Михайлович Карамзин 1766 йылдың 1 (12) декабрендә Карамзинка ырыу ауылында (икенсе версия буйынса Ырымбур өлкәһенең Каразиха (Михайловка) ауылында) тыуа. Атаһының — отставкалағы капитан, Сембер дворяндарынна булған Михаил Егорович Карамзин (1724-1783) (татарса Ҡара мырҙанан алынған)а[3][4] һәм әсәһе — Пазухина Екатерина Петровна усадьбаһында үҫә.
Тәүге белемдеСимбирскиҙа шәхси пансионда ала. 1778 йылда Мәскәүгә, Мәскәү университеты профессоры м. и. Шаден пансионына ебәрелә. Бер үк ваҡытта 1781-1782 йылдарҙа университетта И. Г. Шварц лекцияларына йөрөй[5].
1781—1784 йылдарҙа Карамзин Преображенский лейб-гвардия полкында хеҙмәт итә, унан поручик чинында отставкаға сыға[6]. Тәүге әҙәби тәжрибәлдәре хәрби хеҙмәте ваҡытына тура килә. Отставканан һуң бер некоторое время жил в Симбирске, а потом — в Москве. Во время пребывания в Симбирске вступил в масонскую ложу «Золотого венца», а после приезда в Москву в течение четырёх лет (1785—1789) был членом «Дружеского учёного общества».
Карамзин яҙыусы әҙәбиәтселәре менән танышты һәм мәскәүҙә: Н. И. Новиков, А М. Кутузов, А А. Петров,, балалар журналының беренсе баҫмаһы урыҫ ҡатнашыу өсөн — «балалар өсөн уҡыу һәм йөрәк аҡылы».
- ↑ Дойков Ю. В. Самые знаменитые историки России. — М.: Вече, 2004. — С. 384.
- ↑ Карамзин Николай Михайлович. Интернет-проект «Русский биографический словарь» (rulex.ru) (Тикшерелеү көнө: 3 май 2014)
- ↑ Бестужев-Рюмин К. Н. Карамзин, Николай Михайлович // Русский биографический словарь : в 25 томах. — СПб.—М., 1896—1918.
- ↑ Необходимо задать параметр
url=в шаблоне {{cite web}}. Необходимо задать параметрtitle=в шаблоне {{cite web}}. [ ]. - ↑ Алфавитный словарь студентов Московского университета. www.hist.msu.ru. Дата обращения: 8 август 2019.
- ↑ Дойков Ю. В. Самые знаменитые историки России. — М.: Вече, 2004. — С. 384.