Кандинская Нина Николаевна: өлгөләр араһындағы айырма
Эстәлек юйылған Эстәлек өҫтәлгән
"Кандинская, Нина Николаевна" битен тәржемә итеп төҙөлгән |
Үҙгәртеү аңлатмаһы юҡ |
||
1 юл:
{{Ук}}
'''Нина Николаевна Кандинская''' (ҡыҙ фамилияһы Андреевская, тыу. 1896 йыл тирәһе, Рәсәй империяһы — 2 сентябрь 1980, Гштад, Берн катоны , [[Швейцария]]) — рәссам-абстракционист һәм сәнғәт теоретигы [[Кандинский Василий Васильевич|Василий Кандинскийҙың]] икенсе ҡатыны. Уның
== Биографияһы ==
[[Файл:To_the_Unknown_Voice.JPG|мини|В. Кандинский. Таныш булмаған тауыш. 1916]]
Нина Андреевская ғүмере буйы үҙенең тыуған көнөн йәшерә. Нина Николаевнаны шәхсән белгән сәнғәт тарихсыһы {{Тәржемәһеҙ 5|Хоберг, Аннегрет|Аннегрет Хоберг|de|Annegret Hoberg}} (2008) белдереүенсә, Кандинский менән танышҡан мәлдә, 1916 йылда, уға
Үҙенән байтаҡҡа өлкән булған Кандинский менән Нина Андреевская Мәскәүҙә таныша. Нина үҙенең хәтирәләрендә, «Таныш булмаған тауыш» картинаһын Кандинский уның менән 1916 йылда телефон аша һөйләшеүҙән һуң тыуған кисерештәр аҫтында яҙа, тип раҫлай. [[Беренсе донъя һуғышы]] башланғас, рәссам, һөйгәне Габриеле Мюнтерҙан айырылып, Германиянан Рәсәйгә ҡайта. Беренсе ҡатыны Анна Чемякина менән ул 1911 йылда айырыла. Нина менән Василий 1917 йылдың февралендә өйләнешә. Туйҙан һуң тәүге айҙарын улар Финляндияла үткәрә. Нина Кандинский менән бергә быялаға һүрәт төшөрөү менән шөғөлләнә. Берҙән-бер Всеволод исемле улдары 1917 йылда тыуа һәм 1920 йылда вафат була.
1921 йыл аҙағында Кандинский
Баухаус ябылғандан һуң (1932) Кандинскийҙар Людвиг ван дер Рое менән бергә [[Берлин|Берлинға]] китә. 1933 йылда власҡа национал-социалистар килгәндән һуң Кандинскийҙар ғаиләһе Францияға күсенә һәм 1934 йылдан [[Нейи-сюр-Сен
Василий Кандинский, Нинаны берҙән-бер вариҫы итеп ҡалдырып, 1944 йылда вафат була. Кандинскийҙың картиналар күргәҙмәләренең күп өлөшөн Нина ойоштора<ref>Eckhard Neumann: Bauhaus und Bauhäusler, 1996, S. 232 f.</ref>. 1946 йылда йәш таланттарҙы үҫтереү өсөн Кандинский премияһын булдыра, 1961 йылға ул тиклем был премия тапшырылып килә.
1959 йылда Лотар-Гюнтер Буххаймдың үҙәк фигура Василий Кандинский булған «Күк һыбайлы» тураһындағы «Der „Reiter Blaue“ die und „Neue Künstlervereinigung München“» китабы донъя күрә. Нина Кандинская был китап өҫтөндә эште хуплап күҙәтә, шул иҫәптән китапҡа ҡуйыласаҡ картиналар иллюстрацияларына етди иғтибар бүлә<ref>[https://www.spiegel.de/spiegel/print/d-43065186.html Der Spiegel 13/1960]</ref><ref>[https://www.zeit.de/1971/31/der-witwe-fluch Die Zeit, 30. Juli 1971]</ref>. Ләкин китапта Василий
1976 йылда «Kandinsky und ich» («Кандинскийҙәрҙең һәм мин») тигән исем аҫтында Нина Кандинскаяның мемуарҙары баҫылып сыға, китап Кандинскаяның аудиояҙмала һаҡланған хәтирәләренә нигеҙләнеп Вернер Крюгер эшкәртеүендә яҙыла.
|