Википедия

Рембрандт: өлгөләр араһындағы айырма

Интерактивная навигация по истории
← Алдағы үҙгәртеүКиләһе үҙгәртеү →
Эстәлек юйылған Эстәлек өҫтәлгән
ВизуальВикитекст
Sherbn (фекер алышыу | өлөш)
14 248 төҙәтеү
Sherbn (фекер алышыу | өлөш)
14 248 төҙәтеү
81 юл:
Рембрандтың 1650-сы йылдарҙағы ижадының үҙенсәлеге- күп фигураларҙан торған композицияларҙың аңлайышлы һәм мөһабәт булыуы<ref name="БСЭ"/>. Был осор өсөн хас эше- 1653 йылда Сицилия аристократы Антонио Руффо өсөн яҙылған «Аристотель Гомер бюсы янында» («Аристотель с бюстом Гомера») картинаһы, 1961 йылда Руффоның вариҫтары ул картинаны Метрополитен-музейына ике миллиондан артыҡ долларға һатып ебәрә<ref name="nyt">{{cite news |first=Sanka |last=Knox |title=Museum Gets Rembrandt for 2.3 Million |url=http://select.nytimes.com/gst/abstract.html?res=F50913FD3F581B728DDDAF0994D9415B818AF1D3 |work= |publisher=[[The New York Times]] |date=1961-11-16 |accessdate=2009-03-09 }}</ref>. Аристотель тәрән уйға талған; уның йөҙөнән һәм ул ҡулын һалған Гомер бюсынан эске нур бөркөлөп торғандай<ref name="Britannica"/>.
 
Әгәр 1650-се йылдарҙа фигуралар өстән артмаһа, һуңғы тиҫтә йылда Рембрандт күп фигуралы композицияларға кире әйләнеп ҡайта. Шуларҙың икеһе ҙур һәм бик йәмәғәт өсөн мөһим эш була. Мөһабәт «Заговор Юлия Цивилиса» (1661) картинаһы яңы Амстердам ратушаһы өсөн яҙылған, ләкин ул ни өсөндөр заказсыға оҡшамай һәм ул рәссамға тейешле аҡсаны бирмәй<ref name="Britannica"/>. Стокгольмда һаҡланып ҡалған өлөшө ҡәтғи реализмы һәм тирә яҡты сорнап алған ҡараңғылыҡта ялтырап ҡалған яҡтылыҡ нурҙары менән ғәжәпләндерә<ref name="euroart"/>. «Синдиктар»( буҫтау буяусылар цехы старшиналары) (1662) картинаһында тәбиғи позалар, йәнле мимика, композиция беҙәмлегенә ҡарамаҫтан, был эште, ҡайһы бер тикшеренеүселәр фекеренсә, «Төнгө һаҡсылар» («Ночной дозор») менән сағыштырғанда бер аҙым артҡа сигеү тип әйтеп була<ref name="Britannica"/>. Рәссам заказсының теләген шулай итеп үтәргә мәжбүр булған.
 
Һуңғы егерме йылда Рембрандт портретист булараҡ иҫ киткес юғарылыҡҡа ирешә<ref name="euroart"/>. Моделдәр булып рәссамдың дуҫтары (Николас Брейнинг, 1652; Герард де Лересс, 1665; Йеремиас де Деккер, 1666) ҡына түгел, билдәһеҙ һалдаттар , ҡарт-ҡоро, әбей-һәбей — рәссамдың үҙе кеүек ауыр тормош юлы үткән кешеләр тора<ref name="euroart"/>. Уларҙың йөҙҙәре һәм ҡулдары ниндәйҙер эске нур бөркөлөп тора. Ҡулына бирсәткәһен кейеп торған Ян Сикс (1654) портретына бик һирәк осрай торған төҫтәр гармонияһы хас, ул ҡалын, ҡытыршы бумала эҙҙәре, киң алымдар менән яҙылған . Бер нисә күпте күргән апостол һүрәте автопортреттар рәтен дауам итә; апостолдарҙың күбеһендә рәссамдың үҙ һыҙаттары күренеп ҡала<ref name="Britannica"/>.
93 юл:
</gallery></center>
 
''' Һуңғы эштәре '''
 
[[Файл:Rembrandt Harmensz van Rijn - Ahasuerus, Haman and Esther - Google Art Project.jpg|thumb|250px|Сильно повреждённая картина «[[Артаксеркс, Аман и Эсфирь]]» (1660, ГМИИ им. Пушкина)]]
Рембрандт сәнғәттә даһиҙар ғына етә алған үргә етә<ref name="euroart"/>. Уның һуңғы эштәре һүрәт сәнғәте тарихында бығаса күрелмәгән ҡаҙаныш була. Уларҙа ҡулланылған һылашып торған, картина буйлап ағып төшкән кеүек буяуҙар сере әле лә асылмаған. Уларҙағы фигуралар мөһабәт, юрамал картинаның алғы өлөшөнә урынлаштырылған кеүектәр. Рәссам алдан уйлап , Библиялағы бик һирәк сюжетты һайлай, уларҙы тикшеренеүселәр әле булһа эҙләп табырға тырыша. Уны кешенең үҙ тормошонда иң көслө хис-тойғолар кисергән мәле ҡыҙыҡһындыра<ref name="euroart"/>.
 
«Артаксеркс, Аман һәм Эсфирь» (1660) һәм «Отречение апостола Петра» (1660) кеүек эштәре тәрән драматик көсөргәнеште асып һала. Улар менән бер төрлө техникала ғаилә темаһына яҙылған картиналар: тамамланмаған«" Юлдан яҙған уғыл ҡайтҡаны»" («Возвращение блудного сына»)<ref>[http://www.google.com/culturalinstitute/collection/the-state-hermitage-museum?projectId=art-project Возвращение блудного сына (изображение от Google в высоком разрешении)]</ref> (1666/1669), Брауншвейгтан ғаилә портреты (1668/1669) , шулай уҡ « Йәһүд кәләше» («Еврейская невеста») (1665) тип йөрөтөлгән картина. Уларҙың яҙылыу ваҡыты яҡынса ғына ҡуйыла, улар яҙылыу тарихы сер булып ҡала. Тикшеренеүселәр картинаға буялған , шпатель , йә иһә мастихин менән һыланған ҡуйы буяуҙы һүрәтләү өсөн бик ауырлыҡ менән генә һүҙҙәр табалар : « төрлө төҫтәр менән ялтырап, алтын-һарғылт ҡараңғылыҡта баҙлап торған буяу» («переливающиеся и тлеющие в золотистой мгле краски»)<ref name="Britannica"/>:
[[Файл:Rembrandt Harmensz. van Rijn - The Return of the Prodigal Son.jpg|thumb|left|«[[Возвращение блудного сына]]» (1666/1669, Эрмитаж)]]
{{начало цитаты}}
«Активное действие отсутствует, статичные, внешне сдержанные персонажи, подчас окутанные сиянием парчовых одежд, выступают из окружающего их затенённого пространства. Господствующие темные золотисто-коричневые тона подчиняют себе все краски, среди которых особая роль принадлежит горящим изнутри, подобно тлеющим углям, оттенкам красного. Густые рельефные мазки, пронизанные движением светоносной красочной массы, сочетаются в затенённых зонах с написанными тонким слоем прозрачными [[лессировка]]ми. Фактура красочной поверхности произведений позднего Рембрандта кажется мерцающей драгоценностью. Волнующая человечность его образов отмечена печатью таинственной красоты<ref name="euroart"/>».
{{конец цитаты}}
Кёльнда 1662 йылда эшләнгән автопортретында авторҙың йөҙөндә мыҫҡыллы йылмайыу күренә, 1669 йылғы һуңғы автопротреттарында ( Уффици, Лондон Милли галереяһы һәм Маурицхёйс галереяларында) физик яҡтан хәлһеҙ булыуына ҡарамаҫтан , яҙмышына буйһонған, уға тыныс ҡараған кеше сифатында һүрәтләнгән<ref name="euroart"/>.
Рембрандт 1669 йылдың 4 октябрендә Амстердамда вафат була. Уны Амстердамдағы Вестеркерке сиркәүендә ерләгәндәр<ref name="Britannica"/>. Рембрандт үҙ ғүмерендә 350 майлы буяуҙар менән яҙылған картина, 100 артыҡ һүрәт(рәсем) һәм 300-гә яҡын офорт ижад иткән . Рембрандт- һүрәт(рәсем) оҫтаһы бер яғы менән дә майлы һүрәт сәнғәте даһийынан ҡалышмай<ref name="euroart"/>; уның һуңғы осорҙа таяҡса осо менән төшөрөлгән һүрәттәре айырыуса юғары кимәлдә эшләнгән һәм бик ҡиммәтле тип иҫәпләнә <ref name="БСЭ"/>.
 
''' Музей әйберҙәрен атрибуциялау '''▼
 
▲''' Музей әйберҙәрен атрибуциялау '''
 
{{main|Рембрандт (исследовательский проект)}}
Рембрандтың ижадын өйрәнеүселәр өсөн сисеп булмаған мәсьәлә ул- картиналарынан эшләнгән иҫәпһеҙ копиялар һәм уның исеме аҫтында йөрөгән айырым киҫәктәр күсемәләре араһынан бөйөк рәссамдың эштәрен айырып алыу .<ref>''Catherine B. Scallen.'' [https://books.google.com/books?id=nFSC4KnKbLsC Rembrandt, Reputation, and the Practice of Connoisseurship]. — Amsterdam University Press, 2004. ISBN 90-5356-625-2.</ref>. Мәҫәлән, «Иуда утыҙ тәңкәне кире бирә» картинаһының тиҫтәгә яҡын варианты бар, уларҙың авторын аныҡ ҡына билдәләй алмайҙар<ref>''Kristin Bahre u. a. (Hrsg.):'' Rembrandt. Genie auf der Suche. — DuMont Literatur und Kunst, Köln 2006. Seite 208.</ref>.
 
1968 йылда Амстердамда «Рембрандт» тикшеренеү проекты башланды, уның маҡсаты - Рембрандт әҫәрҙәрен яңы фәнни ысыулдар менән атрибуциялау ( билдәле ҡанун һәм талаптар буйынса музей әйберен тасуирлау) була. 2014 йылда сыҡҡан Йомғаҡлау каталогына 346 картина инә, ә XX быуат башында Рембрандт 800 картина яҙған тип иҫәпләнә<ref>«Наука и жизнь», № 12, 2011, стр. 66.</ref>. Уоллес коллекцияһында рәссам исеме аҫтында күргәҙмгә 12 картина ҡуйылһа, баштараҡ проект тик бер картинаны ғына Рембрандтыҡы тип атай<ref>{{cite news |first=John |last=Gash |title=Rembrandt or not? — Rembrandt Research Project attempts to authenticate certain works |url=http://findarticles.com/p/articles/mi_m1248/is_n1_v81/ai_13296242/pg_2 |work= |publisher=[[Art in America]] |date=January 1993 |accessdate=2009-03-08 }}</ref>, һуңынан уларҙың иҫәбе бишкә етә.
Рембрандтың ижадын өйрәнеүселәр өсөн сисеп булмаған мәәсьәлә булып,картиналарынан эшләнгән копиялар һәм айырым киҫәктәр күсериәләре Одной из неразрешимых проблем для исследователя творчества Рембрандта до последнего времени оставалось огромное число копий и реплик с его полотен, которые с незапамятных времён проходили в каталогах под его именем<ref>''Catherine B. Scallen.'' [https://books.google.com/books?id=nFSC4KnKbLsC Rembrandt, Reputation, and the Practice of Connoisseurship]. — Amsterdam University Press, 2004. ISBN 90-5356-625-2.</ref>. Так, например, известно десять версий картины «Иуда возвращает тридцать серебреников», которые невозможно однозначно атрибутировать определённому художнику<ref>''Kristin Bahre u. a. (Hrsg.):'' Rembrandt. Genie auf der Suche. — DuMont Literatur und Kunst, Köln 2006. Seite 208.</ref>.
Рәсәй музейҙарында булған картиналар араһында А. С. Пушкин исемендәге музейҙа ,каталог буйынса, Рембрандттың тик өс кенә картинаһы бар,ә Эрмитажда — 14.
 
В 1968 году в Амстердаме стартовал [[Рембрандт (исследовательский проект)|исследовательский проект «Рембрандт»]], поставивший своей целью составление выверенного реестра произведений Рембрандта с использованием новейших методов [[Атрибуция произведения|атрибуции]]. Заключительный каталог проекта, опубликованный в 2014 году, содержит список из 346 картин, в то время как на начало XX века считалось, что кисти Рембрандта принадлежат около 800 картин<ref>«Наука и жизнь», № 12, 2011, стр. 66.</ref>. Например, из 12 картин, выставлявшихся в [[Собрание Уоллеса|Собрании Уоллеса]] под именем великого художника, проект сначала подтвердил рембрандтовское авторство только одной<ref>{{cite news |first=John |last=Gash |title=Rembrandt or not? — Rembrandt Research Project attempts to authenticate certain works |url=http://findarticles.com/p/articles/mi_m1248/is_n1_v81/ai_13296242/pg_2 |work= |publisher=[[Art in America]] |date=January 1993 |accessdate=2009-03-08 }}</ref>, хотя потом их число увеличилось до пяти.
Что касается картин Рембрандта, выставленных в российских музеях, то в [[Музей изобразительных искусств имени А. С. Пушкина|музее имени А. С. Пушкина]], согласно каталогу, находится только три произведения Рембрандта, а в [[Государственный Эрмитаж|Эрмитаже]] — 14.
 
== Иҫкәрмәләр ==
«https://ba.wikipedia.org/wiki/Рембрандт» битенән алынған