Википедия

Серафимович Александр Серафимович: өлгөләр араһындағы айырма

Интерактивная навигация по истории
Киләһе үҙгәртеү →
Эстәлек юйылған Эстәлек өҫтәлгән
ВизуальВикитекст
Sherbn (фекер алышыу | өлөш)
14 248 төҙәтеү
"{{Мөхәррирләү|Шәһәрбаныу|20.07.2017}} '''Алекса́ндр Серафи́мович Серафимо́вич''' (ысы…" исемле яңы бит булдырылған
 
Sherbn (фекер алышыу | өлөш)
14 248 төҙәтеү
Үҙгәртеү аңлатмаһы юҡ
1 юл:
{{Мөхәррирләү|Шәһәрбаныу|20.07.2017}}
'''Алекса́ндр Серафи́мович Серафимо́вич''' (ысын фамилияһы фамилия — Попо́в; 1863 йылдың 7 [19] ғинуары, Нижне-Курмоярская станицаһы,ғинуарында Дон казактары ғәскәре өлкәһеөлкәһенең Нижне-Курмоярская станицаһында тыуған — 1949 йылдың 19 ғинуарында, Мәскәү ҡалаһында үлгән) — совет яҙыусыһы. Беренсе дәрәжәләге Сталин премияһы лауреаты (1943). 1918 йылдан РКП(б) ағзаһы.
 
Йөкмәткеһе
Содержание
 
1 БиографияТормош юлы
2 ПамятьХәтер
3 Наградалары и премиялары
3 Награды и премии
4 СочиненияӘҫәрҙәре
5 Библиография
5.1 "Тимер дарьяһы"( «Железный поток») тураһында фекерҙәр
5.1 Отзывы о «Железном потоке»
6 ПримечанияИҫкәрмәләр
7 СсылкиҺылтанмалар
 
Тормош юлы
Биография
Могила Серафимовича на Новодевичьем кладбище.
 
Родился 7 (19) января 1863 года в станице Нижнекурмоярской (ныне Цимлянского района Ростовской области). Отец — донской казак, был полковым казначеем, есаулом Войска Донского. Детские годы провёл в Польше, где служил его отец. В 1873 году вернулся с семьёй на Дон в станицу Усть-Медведицкую.
 
1863 йылдың 7(19) ғинуарында Нижнекурмоярская станицаһында (әлеге Ростов өлкәһе Цимлянский районы) тыуған. Атаһы- Дон казагы, полк казначейы, Дон казак ғәскәрҙәре яһауылы булған. Бала сағы Польшала, атаһы хеҙмәт иткән ерҙә үткән. 1873 йылды ғаиләләре менән Дон буйына, Усть-Медведицкая станицаһына ҡайталар.
Окончил Усть-медведицкую гимназию (1883). Поступив в 1883 в Петербургский университет, на физико-математический факультет, Александр Попов попал в среду революционного студенчества, в кружке познакомился с марксизмом. За участие в революционном движении (вместе с А. И. Ульяновым) и в связи с покушением на Александра III А. Попов был арестован и выслан в Архангельскую губернию. Во время ссылки написал в Пинеге свой первый рассказ «На льдине», который был под псевдонимом Серафимович опубликован в газете «Русские ведомости» в 1889 году. По окончании ссылки А. Серафимович жил на Дону под надзором полиции, продолжая свою литературную деятельность.
 
Усть-Медведицкая гимназияһын тамамлай (1883). 1883 йылда Петербург университетының физика-математика факультетына ингәс, Александр Попов революционер студенттар араһына барып эләгә, түңәрәктә марксизм менән таныша. Революцион хәрәкәттә ҡатнашҡаны өсөн(А. И.ульянов менән бергә)һәм батша Александр III-нөң ғүмеренә янаған өсөн А.Попов ҡулға алына һәм Архангельск губернаһына һөрөлә. Һөргөндә Пинегала беренсе « Боҙ утрауында» («На льдине»)тигән хикәйһен яҙа, ул Серафимович псведонимы менән «Русские ведомости» гәзитендә 1889 йылда донъя күрә. Һөргөндән һуң Серафимович Дон буйында полиция күҙәтеүе аҫтында йәшәй, әҙәби әҫәрҙәр ижад итеүен дауам итә.
В 1902 году переселился в Москву, стал участником литературной группы «Среда».
 
Во время Первой мировой войны Серафимович был военным корреспондентом «Русских ведомостей».
 
1902 йылда Мәскәүгә күсеп килә, «Среда» исемле әҙәби түңәрәк ағзаһы булып тора.
Безоговорочно принял Октябрьскую революцию. В 1918 году возглавлял литературный отдел газеты «Известия».
 
Беренсе донъя һуғышы ваҡытында Серафимович «Русские ведомости» гәзитенең хәрби хәбәрсеһе була.
Главное произведение Серафимовича, ставшее одним из самых значительных явлений послеоктябрьской литературы, — повесть «Железный поток» (1924). В ней изображены реальные события Гражданской войны — поход Таманской армии под командованием Е. И. Ковтюха (в романе Кожуха) летом 1918.
 
Октябрь революцияһын һис шикһеҙ ҡабул итә. 1918 йылда «Известия» гәзитенең әҙәби бүлеген етәкләй.
С ноября 1926 по август 1929 года был главным редактором журнала «Октябрь». Делегат XVI съезда ВКП (б). В 1934 году выбран в состав Президиума правления СП СССР.
 
Серафимовичтың төп әҫәре — « Тимер дарьяһы» («Железный поток») повесы, ул Октябрь революцияһынан һуң иң мөһим әҙәби ваҡиғаларҙың береһе тип иҫәпләнә. Унда ысын булған ваҡиғалар, Е. И. Ковтух (романда Кожух) Тамань армияһының 1918 йылғы походы, тасуирлана.
Умер 19 января 1949 года. Похоронен в Москве на Новодевичьем кладбище (участок № 1).
 
1926 йылдың ноябренән 1929 йылдың авгусына хәтле «Октябрь» журналының баш редакторы булып эшләй. 1934 йылда СССР-ҙың Яҙыусылар союзының Президиумы ағзаһы итеп һайлана.
Сын А. С. Серафимовича — Анатолий — погиб на Гражданской войне.
Память
Памятник Серафимовичу в Волгограде
 
ВКП(б)-ның XVI съезы делегаты. 1934 йылда СССР-ҙың Яҙыусылар союзының Президиумы ағзаһы итеп һайлана.
В 1933 году станица Усть-Медведицкая переименована в Серафимович (ныне город в Волгоградской области).
 
В городе Серафимовиче 17 мая 1949 года открыт литературно-мемориальный музей А. С. Серафимовича в доме, отданном писателю под дачу. В 1989 году к 400-летию станицы Усть-Медведицкой был открыт Государственный музей истории Усть-Медведицкого казачества, в состав которого вошел дом-музей Серафимовича[3].
1949 йылдың 19 ғинуарында вафат була. Мәскәүҙә Нводевичье зыяратында ерләнгән (1-се һанлы участка).
В 1949 году имя писателя было присвоено Волгоградскому государственному педагогическому университету. Перед главным входом вуза в 1981 году установлен бюст А. С. Серафимовича. Университет носил имя писателя несколько десятилетий.
 
Улица Серафимовича в Москве, Минске, Казани, Белгороде, Кирове, Энгельсе (Саратовская область), Архангельске, Петрозаводске, Ростове-на-Дону, Геленджике, в поселке Томилино Московской области, в Новосибирске, улица и переулок в Воронеже, в городе Макеевка Донецкой области Украины, в городе Брянка Луганской области Украины.
А. С. Серафимовичтың улы Анатолий Граждандар һуғышы ваҡытында һәләк булған.
Улица в городе Мезень (Архангельская область) и улица во Владикавказе, а также в Ульяновске.
 
Мемориальная доска на доме № 37 по улице Георгиевской в Мариуполе, в котором писатель жил с 15 декабря 1896 года по 18 января 1898 года. Также в честь А. С. Серафимовича названа одна из улиц в Ильичёвском районе города.
 
Хәтер
 
 
1933 йылды Усть-Медведицкая станицаһының исеме Серафимович тип үҙгәртелә (хәҙерге Волгоград өлкәһендәге ҡала).
 
Серафимович ҡалаһында 1949 йылдың 17 майында яҙыусыға дача итеп бирелгән өйҙә А. С. Серафимовичтың әҙәби йорт-музейы асыла. 1989 йылда Усть-Медведицкаяның 400 йыллығына Усть-Медведицкая казактары тарихы дәүләт музейы асыла, уның составына Серафимовичтың музейы ла инә[3].
 
1949 йылда Волгоград дәүләт педагогия университетына яҙыусының исеме бирелә. 1981 йылда вуздың төп бинаһы алдында А. С. Серафимовичтың бюсы ҡуйыла. Университет яҙыусының исемен бер нисә тиҫтә йыл йөрөтә.
 
Серафимович урамдары Мәскәүҙә, Минскийҙа, Ҡазанда, Белгородта, Кировта, Энгельста (Саратов өлкәһе), Архангельскийҙа, Петрозаводскийҙа,Дондағы Ростовта, Геленджикта, Мәскәү өлкәһе Томилино ҡасабаһында, Новосибирскийҙа, Воронежда урам һәм тыҡырыҡ, Украинаның Донецк өлкәһе Макеевка ҡалаһында, Украинаның Луганск өлкәһе Брянка ҡалаһында бар.
Мезень ҡалаһында(Архангельск өлкәһе), Владикавказда, шулай уҡ Ульяновскийҙа Серафимович урамы бар.
 
Яҙыусы 1896 йылдың 15 декабренән алып 1898 йылдың 18 ғинуарына тиклем Мариуполдә йәшәгән Георгиевская урамындағы 37 һанлы йортта иҫтәлекле таҡтаташ ҡуйылған. А. С. Серафимович исеме шулай уҡ ҡаланың Ильичевск районындағы бер урамға бирелгән.
«https://ba.wikipedia.org/wiki/Серафимович_Александр_Серафимович» битенән алынған