Славейков Петко: өлгөләр араһындағы айырма

Эстәлек юйылған Эстәлек өҫтәлгән
Akkashka (фекер алышыу | өлөш)
" {{Писатель |Имя = Петко Рачов Славейков |Оригинал имени = Петко Ра…" исемле яңы бит булдырылған
 
Akkashka (фекер алышыу | өлөш)
Үҙгәртеү аңлатмаһы юҡ
1 юл:
 
{{Писатель
|Имя = Петко Рачов Славейков
Юл 20 ⟶ 19:
{{однофамильцы|Славейков}}
 
'''Пе́тко Ра́чов Славе́йков''' (1828 йылдың 17 ноябре , Велико-Тырново — 1895 йылдың 1 июле, София) — болғар шағиры, публицист, мәғрифәтсе, йәмәғәт эшмәкәре һәм фольклорсы; сәйәсәтселәрулдары — атаһыкүренекле {{несәйәсәтселәр переведено|есть=:bg:Иванһәм Славейков|надо=Славейков,шағир ИванПенчо Петков|текст=Ивана Славейкова|язык=болг.}} и {{не переведено|есть=:bg:Христо Славейков|надо=Славейков, Христота Петков|текст=Христо Славейкова|язык=болг.}}, публициста {{не переведено|есть=:bg:Рачо Славейков|надо=Славейков, Рачо Петков|текст=Рачо Славейкова|язык=болг.}} и поэта [[Славейков, Пенчо Петков|Пенчоуның Славейкова]]улы.
 
== Биографияһы ==
Юл 26 ⟶ 25:
Рачо Казанджи ғаиләһендә тыуған. Уның әсәһе, Пенка, бала тапҡанда үлгән, ә бала нисектер тере ҡалған.
 
Петко Славейков бер үк ваҡытта Велико-Тырново, Дряново, Трявна һәм Преображенский монастырында уҡыған. Бынан тыш, Тырново эргәһендәге монастырь китапханаһында китаптар уҡыған. Уның белемен үҫтереүендә Паисий Хилендарскийҙың «"Славян-болғар тарихы»"н үҙләштереүе бик әһәмиәтле роль уйнаған. Свиштов ҡалаһы училищеһында (уның етәксеһе Эммануил Васкидович булған) уҡыған ваҡытында ул грек теле буйынса үҙенең белемен камиллаштырған һәм серб һәм көнбайыш европа әҙәбиәтен әҫәрҙәрен өйрәнгән. 1843 йылдан был Тырновола преподаватель булып эшләгән. 1863—1867 йылдарҙа «Гайда» гәзите, һуңғараҡ — «Македония» гәзиттәре редакторы (1866—1872) булып һәм башҡа матбуғат баҫмаларында эшләй.
 
Болгарияны төрөк иҙеүенән ҡотҡарғандан һуң (1878), Тырново учредительный собраниеһы (1879) ағзаһы, Халыҡ йыйылышы депутаты (1880 йылда рәйеслек иткән), Либераль партияның нигеҙ һалыусыларының һәм лидерҙарының береһе, министром в правительстве Петко Каравелов хөкүмәте министры булған.
 
Болғар мәҡәлдәренең һәм әйтемдәренең тулы йыйынтығын (1889—1897) әҙерләп сығарған, болғар әҙәбиәтенә нигеҙ һалыусыларҙың береһе тип иҫәпләнә. «Пёстрый букет», «Песенник» һәм «Басенник» (Бухарест, 1852), «Песни и стихотворения» (1879) шиғри йыйынтыҡтары , «Источник Белоногой» поэмаһы (1873) авторы . Урыҫ, грек, төрөк, серб-хорват телдәренән тәржемә иткән.
 
Славейков исеме менән Петко-Славейков ауылы аталған.