Ғәббәс I: өлгөләр араһындағы айырма

Эстәлек юйылған Эстәлек өҫтәлгән
Үҙгәртеү аңлатмаһы юҡ
Үҙгәртеү аңлатмаһы юҡ
35 юл:
|викисклад =
}}
'''ҒәббаәсҒәббәс I''', '''Шах-Ғәббәс''' ({{lang-fa|شاه عَباس بُزُرگ}}; {{lang-az|I Abbas Səfəvi}}<ref>Mazzaoui Michel B. Islamic Culture and Literature in Iran and Central Asia in the early modern period // Turko-Persia in Historical Perspective. — Cambridge University Press, 2002. — P. 86-87. — ISBN 0-521-52291-9, ISBN 978-0-521-52291-5 Safavid power with its distinctive Persian-Shi’i culture, however, remained a middle ground between its two mighty Turkish neighbors. The Safavid state, which lasted at least until 1722, was essentially a «Turkish» dynasty, with Azeri Turkish (Azerbaijan being the family’s home base) as the language of the rulers and the court as well as the Qizilbash military establishment. Shah Ismail wrote poetry in Turkish. The administration nevertheless was Persian, and the Persian language was the vehicle of diplomatic correspondence (insha'), of belles-lettres (adab), and of history (tarikh).</ref><ref>И. В. Пигулевская, А. Ю. Якубовский А. Ю., И. П. Петрушевский, Л. В. Строева, А. М. Беленицкий. «История Ирана с древнейших времен до конца XVIII века». 1958 Стр.274 разд. Реформы шаха Аббаса I: Языком войска и двора остался тюркский (азербайджанский) язык.)</ref>; ({{Д|27|01|1571|1}}, Герат (город) — {{Д|19|01|1629|1}}, Казвин) —Фарсы шахы<ref name="britannica">[http://www.britannica.com/biography/Abbas-I-Safavid-shah-of-Persia ʿAbbās I] // [[Энциклопедия Британника]]</ref> из династии Сефевидов, 1587—1629 йылдарҙа хаҡимлыҡ итә<ref name="britannica"/>.
 
[[Файл:Shah Abbas and Wine Boy.jpg|мини|Шах Аббас и виночерпий]]
«https://ba.wikipedia.org/wiki/Ғәббәс_I» битенән алынған