Зигмунд Фрейд: өлгөләр араһындағы айырма

Эстәлек юйылған Эстәлек өҫтәлгән
136 юл:
<ref>{{книга|автор=O'Rourke, James L.|заглавие=Sex, Lies, And Autobiography: The Ethics of Confession|год=2006|pages=169|allpages=215|isbn=9780813925127}}</ref>.
 
«Лолита»нан башҡа Набоковтың башҡа әҫәрҙәрендә лә психоанализ эҙҙәре сағылыш таба<ref>{{книга|автор=Straumann, Barbara.|заглавие=Figurations of Exile in Hitchcock and Nabokov|год=2004|издательство=Edinburgh University Press|pages=204|allpages=240|isbn=9780748636464}}</ref>. КМиҫал примеруөсөн, автор книги ''The Talking Cure: Literary Representations of Psychoanalysis'' китабының авторы инглиз теле профессоры Джеффри Берман ({{lang-en|Jeffrey Berman}}), профессор«яҙыусының английскогоартынан языкаэйәреп вйөрөүсө {{iw|Университеткүләгә в Олбани|Университета в Олбани|en|University at Albanyкеүек, SUNY}}), пишет: «Фрейд являетсяНобоков центральнойтормошонда фигуройтөп вурынды жизниалып Набокова,тора» всегдатип следующий тенью за писателем»яҙа
<ref>{{книга|автор=Rancour-Laferriere, Daniel.|заглавие=Russian Literature and Psychoanalysis|год=1989|издательство=John Benjamins Publishing Company|pages=373|allpages=485|isbn=9789027215369}}</ref>.
 
Фрейд бер нисә тапҡыр драматик әҫәрҙәрҙеү геройына әйленә, миҫал өсөн «Истерия» (1993) (Терри Джонсон), «Лечения беседой» (2002)(Кристофер Хэмптон), «Дикобраза» (2008) (Мерин), «Последний сеанс Фрейд» (2009) (Гермайн Марк)<ref name="FBooks"/>.