Ғүмәров Ғариф Мортаза улы: өлгөләр араһындағы айырма

Эстәлек юйылған Эстәлек өҫтәлгән
Үҙгәртеү аңлатмаһы юҡ
Үҙгәртеү аңлатмаһы юҡ
1 юл:
{{Яҙыусы
'''Ғариф Мортаза улы Ғүмәров''' 1891 йылда Башкортостандың Миәкә районы Ҡырғыҙ-Миәкә ауылында тыуған. Ауыл мәҙрәсәһендә, Ырымбурҙағы «Хөсәиниә»лә уҡый. Шәкерттәр болаһында ҡатнашҡаны өсөн унан ҡыуыла. Ул, үҙ ауылына ҡайтып, мәктәптә уҡыта. Империалистик һуғышҡа алына. 1917 йылда ул 10-сы Армия мосолман һалдаттарының, съезында делегат булын ҡатнаша. 1919 йылда Ҡыҙыл Армияға яҙыла. 1920 йылда ул Өфөлә «Ҡыҙыл юл» гззетаһы редакцияһында эшләй, актив журналист булын китә. Бор нисә йыл «Һәнәк» журналының редакторы булып эшләй. Ғ. Ғүмәрҙең тәүге шнрыры —1919 йылда, «Ҡыҙыл усмалар» тигән беренсе китабы 1925 Йылда баҫыла. Бынан һуң уның башҡорт, рус, татар телдәрендә иллеләп китабы баҫылды. Улар араһында «Революция елдәре» (1925), «Дуҫлыҡ һәм мөхәббәт» (1947), «Тулҡын өҫтөндәге ҡала» (1954), «Тупһанан түргә» (1953), «Жаңыл» (1960), «Ел ҡыҙы» (1966) повестары бар.
| исеме= Ғариф Ғүмәров<br />Ғариф Мортаза улы Ғүмәров
| Рәсем=
| Башлыҡ=
| Псевдонимдары=
| Тыуған= [[1891]] йыл
| Тыуған урыны= [[Бәләбәй өйәҙе]] [[Ҡырғыҙ-Миәкә]] ауылында (хәҙерге [[Башкортостан]]дың [[Миәкә районы]])
| Үлем ваҡыты= 1974 йылдың 18 августы
| Үлем урыны= Өфө
| Белеме=
| Йүнәлеше=
| Һөнәре= шағир, яҙыусы
| Премиялары=
| Бүләктәре= {{Орден «Знак Почёта»}}
| Имзаһы=
}}
'''Ғариф Мортаза улы Ғүмәров''' 1891 йылда [[Бәләбәй өйәҙе]] [[Ҡырғыҙ-Миәкә]] ауылында (хәҙерге [[Башкортостан]]дың [[Миәкә районы]]) тыуған. Ауыл мәҙрәсәһендә, Ырымбурҙағы «[[Хөсәиниә]]»лә уҡый. Шәкерттәр болаһында ҡатнашҡаны өсөн унан ҡыуыла. Ул, үҙ ауылына ҡайтып, мәктәптә уҡыта. Империалистик һуғышҡа алына. 1917 йылда ул 10-сы Армия мосолман һалдаттарының, съезында делегат булын ҡатнаша.
 
'''Ғариф Мортаза улы Ғүмәров''' 1891 йылда Башкортостандың Миәкә районы Ҡырғыҙ-Миәкә ауылында тыуған. Ауыл мәҙрәсәһендә, Ырымбурҙағы «Хөсәиниә»лә уҡый. Шәкерттәр болаһында ҡатнашҡаны өсөн унан ҡыуыла. Ул, үҙ ауылына ҡайтып, мәктәптә уҡыта. Империалистик һуғышҡа алына. 1917 йылда ул 10-сы Армия мосолман һалдаттарының, съезында делегат булын ҡатнаша. 1919 йылда Ҡыҙыл Армияға яҙыла. 1920 йылда ул Өфөлә «Ҡыҙыл юл» гззетаһы редакцияһында эшләй, актив журналист булын китә. Бор нисә йыл «Һәнәк» журналының редакторы булып эшләй. Ғ. Ғүмәрҙең тәүге шнрыры —1919 йылда, «Ҡыҙыл усмалар» тигән беренсе китабы 1925 Йылда баҫыла. Бынан һуң уның башҡорт, рус, татар телдәрендә иллеләп китабы баҫылды. Улар араһында «Революция елдәре» (1925), «Дуҫлыҡ һәм мөхәббәт» (1947), «Тулҡын өҫтөндәге ҡала» (1954), «Тупһанан түргә» (1953), «Жаңыл» (1960), «Ел ҡыҙы» (1966) повестары бар.
 
Ғариф Ғүмәрҙең юмористик әҫәрҙәренән «Мин кәләш алғанда» (1935), «Юмористик хикәйәләр» (1940), «Сәскәләр һәм сәнскеләр» (1964) «Юлсура бабай хикәйәләре» (1945) уның ижади диапазонының киңлеге хаҡында һөйләй. Ул күп кенә пьесаларҙың авторы.
Әҙәбиәт өлкәһендәге хеҙмәттәре өсөн Ғариф Ғүмәр «Почет Билдәһе» ордены менәп наградланды, уға РСФСР-ҙың атҡаҙанған культура работннгы тигән почетлы исем бирелде.
1
 
[[Категория: Башҡорт яҙыусылары]]
 
[[tt:Гариф Гомәр]]