|
Көсләп күсереүҙең беренсе фазаһы 1915 йылдың апрель башында Сөләйманлы (Зәйтүн) һәм Дёртйол әрмәндәрен кү сереүҙән башланған. 24 апрелдә [[Истанбул]]дың әрмән элитаһы, Александретта һәм Адана әрмән халҡы ҡулға алына һәм көсләп күсерелә. [[9 май]]ҙа Ғосман империяһы хөкүмәте Кесе Азия (Анатолия) әрмәндәрен компакт йәшәгән урындарынан көсләп күсереү ҡарарын ҡабул итә. Күсерелеүсе әрмәндәр урыҫ армияһы менән хеҙмәттәшлек итеүенән ҡурҡҡанлыҡтан, көньяҡҡа күсереү ҡаралған була, әммә һуғыш ығы-зығыһында был бойороҡ үтәлмәй ҡала. Ван ихтилалынан һуң, көсләп күсереүҙең 4-се фазаһына ярашлы, сик буйында һәм Киликияла йәшәүсе бөтә әрмәндәр ҙә күсерелергә тейеш була<ref name="A Question of Genocide, 276-284" />.
[[1915 йыл]]дың 26 майында Мәһмәд Талаат паша тыныс тормош осоронда хөкүмәткә ҡаршы сығыусыларға арналған «Депортация тураһындағы закон» иғлан итә. [[1915 йыл]]дың 30 майында Законды мәжлес раҫлай. Әрмәндәр аталмаһа ла, закон уларға ҡағылғаны аңлашылып торған. [[21 июня]] [[1915]], войылдың время заключительного акта21 депортациииюнендә, Талааткөсләп приказалкүсереүҙең выслатьһуңғы «всехактында, армянТалаат безҒосман исключения»,империяһының жившихун впровинцияһында десятийәшәүсе провинциях«бөтә восточногоәрмәнде региона Османской империилә», задәүләткә исключениемфайҙалы тех,тип ктотанылғандарын былғына признанҡалдырып, полезнымкөсләп дляһөрөргә государствабойора. Депортация производилась согласно трём принципам: 1) «принцип десяти процентов», согласно которому армяне не должны были превышать 10 % от мусульман в регионе, 2) количество домов депортированных не должно было превышать пятидесяти, 3) депортированным запрещалось менять места их назначения. Армянам запрещалось открывать собственные школы, армянские деревни должны были находиться на расстоянии не менее пяти часов езды друг от друга. Несмотря на требование депортировать всех армян без исключения, значительная часть армянского населения Стамбула и Эдирне не была выслана из опасения, что иностранные граждане станут свидетелями этого процесса. Армянское население Измира было спасено губернатором Рахми-беем, полагавшим, что высылка армян нанесёт смертельный удар по торговле в городе. [[5 июля]] границы депортации были ещё раз расширены за счёт западных провинций ([[Анкара]], [[Эскишехир]] и пр.), [[Киркук]]а, [[Мосул]]а, долины [[Евфрат]]а и пр. [[13 июля]] [[1915 год]]а Талаат заявил, что депортация была проведена для «окончательного решения армянского вопроса», что фактически означало устранение проблемы армян в Османской империи<ref name="A Question of Genocide, 276-284" />.
<!--
|
