Белозерцев Анатолий Константинович: өлгөләр араһындағы айырма

Эстәлек юйылған Эстәлек өҫтәлгән
 
3 юл:
 
== Биографияһы ==
Анатолий Константинович Белозерцев 1970 йылда А. М. Горький исемендәге Урал дәүләт университетын тамамлай. Тәүге хикәйәләре һәм шиғырҙары район («Еңеү юлы») һәм республика («Совет Татарстаны») гәзиттәрендә баҫылып сыға.
 
СССР Журналистар союзы ағзаһы (1972), Рәсәй Яҙыусылар союзы ағзаһы (1996).
 
1964 йылдың ғинуарынан Силәбелә[[Силәбе]]лә йәшәй. «Металлург» әҙәби берекмәһендә шөғөлләнә. Өлкә радиоһында хәбәрсе булып эшләй, «Урал меридианы» йәштәр программаһын алып бара, һуңынан — әҙәбиәт мөхәрририәтендә һәм телевидение студияһында өлкән мөхәррир — Б.Ручьев, Л. Татьяничев, М. Львов, [[Сорокин Валентин Васильевич|В. Сорокин]], И. Лимонова тураһында фильм төшөрә (1977 йылда шағирә Лимонова хаҡындағы фильм Кишиневта телевизион йәштәр программаһының Бөтә Союз фестивале призына лайыҡ була).
 
1986—1991 йылдарҙа — Көньяҡ Урал китап нәшриәте, 1991—1993 йылдарҙа — «Вариант-китап» нәшриәте, 1997—1999 йылдарҙа «Возрождение Урала» гәзите мөхәррире, 1999 йылдан — «Алое поле» гәзите, 1999 йылдың ноябренән — «Налоговые вести» гәзите (йәмәғәтселек башланғысында) мөхәррире.
19 юл:
2009 йылдан «Илһам» әҙәби студияһы менән етәкселек итә, «Звездный голос» (2011) альманахына нигеҙ һалыусы һәм уның тәүге мөхәррире.
 
Дебют китабы — документаль-нәфис повесы «Созвездия Антура» (ғалим-океанолог, А.Н. Белкин тураһында) (1976). Силәбе металлургтары («Сильнее огня», 1986), ике тапҡыр Советтар Союзы Геройы, Ленин премияһы лауреаты, армия генералы В. И. Варенников, [[Советтар Союзы Геройы]] В. С. Архипов тураһында документаль китаптар авторы булып тора.
 
2005 йылда Бөйөк Еңеүҙең юбилейына ҡарата шиғри һүҙ оҫталары Б.Ручьев, Л. Татьяничева, М. Львов, В. Богданов, В. Сорокин һ.б. тормошо һәм ижадына арналған «Священного призвания стихия» китабын баҫтырып сығара.