Глушарин Иларий Казимирович: өлгөләр араһындағы айырма
Эстәлек юйылған Эстәлек өҫтәлгән
Айсар (фекер алышыу | өлөш) →Һылтанмалар: өҫтәмә мәғлүмәт |
Айсар (фекер алышыу | өлөш) →Биографияһы: күренеште төҙәтеү |
||
3 юл:
== Биографияһы ==
Иларий
«Социаль геройҙар» амплуаһында үҙен сағыу күрһәтә : Артур Риварес (С.Прокопьевтың шул уҡ исемле Э. Л. Войнич романындағы «Овод» романы буйынса), Платон Кречет (А. Е. Корнейчуктың шул уҡ исемле драмаһы), Незнамов («Без вины виноватые» , А.Островский). Әһәмиәтле ролдәре араһында — Сирано («Сирано де Бержерак» Э Ростан), [[Борис Годунов]] («Смерть Иван Грозного» А. К. Толстой), Нинкович («Госпожа министерша», Нушич Бранислав). Глушариндың режиссерлыҡ ижады оригиналлеге, уйланылған сәнғәт концепцияһының үҙенсәлеге, стиле һәм жанрының билдәләнеше менән айырылып тора. Уның спектаклдәре театр тәнҡитселәренең юғары баһаһын һәм тамашасыларҙың таныуын ала: урыҫ драма театры —[[Симонов Константин Михайлович|К. М. Симоновты]]ң «Русский вопрос» (1947), У. Шекспирҙың «Много шума из ничего» У.Шекспира (1950), А. Н. Афиногеновтың «Машенька», (1951); ТЮЗ-да В. И. Штоктың — «Дом № 5», В.Катаевтың «Белеет парус одинокий» В. П. Катаева (1939) һ. б. «Это было так», «Кто виноват?», «Во имя жизни» пьесаларының авторы.
| |||